Ritmennt - 01.01.2002, Qupperneq 190

GAGNFRÆÐINGURINN
RITMENNT
Sumarstörf manna hér á landi
Með vorinu leggja allir af stað, til að leita
sér bjargar.
Kaupstaðarbúarnir leita inn til sveita eða
út til stranda, í norður eða suður, austur eða
vestur. - Sumir og sumar í heyskapinn til
bændanna, aðrir og aðrar í blessaða síldina
og þvíumlíkt.
Allir leggja af stað fullir af von, - von um
góðan afla, og svo koma þeir aftur að hausti
misjafnlega heppnir, sumir eins og hermað-
urinn hjá Anderson, með elcki eingöngu
vasana fulla af peningum, heldur einnig
hattinn og stígvélin. Aðrir koma snauðir og
daprir - síldin brugðist eða óþurkar spilt
heyskapnum, þess vegna lítið kaup verið
goldið - já, ýmislegt orðið til ama.
Ég get fátt sagt um störfin við fiskveið-
arnar. Þessvegna held ég, að það væri réttara
að ég brygði mér upp í sveit, því um sveita-
störfin kann ég þó ögn að segja.
Ég ætla að komast í fylgd með góðum og
gildum kaupstaðarbúa, sem er ráðinn upp á
35 krónur um viku hverja, á góðum bæ, -
við skulum segja t.d. austur í Flóa.
Hann leggur af stað skömmu fyrir sláttar-
byrjun, á hesti sem hann hefur fengið með
ferðamönnum að austan.
Hann er all-laglega klæddur, við megum
vafalaust gera ráð fyrir, að hann sé með höf-
uðið skorðað af háum, snjóhvítum flibba -
það minnir samt Flóamennina á gapastokk
hef ég heyrt.
Svo ferðast hann dagfari og náttfari, því
þetta er áhugamaður og ráðinn upp á 35
krónur, um viku hverja, eins og við mun-
um.
Eftir tvö dægur, hefur hann komist á bæ-
inn, og hann sér, að það er satt, þetta er allra
reisulegasti bær.
Svo sefur hann nú rólegur fyrstu nóttina.
Um morguninn vekur bóndi hann, tekur
hann með sér út í skemmu og fær honum
orfið með ljánum í, leiðir hann út í hlað-
varpann - því altaf er byrjað að slá í hlað-
varpanum - og nýji kaupamaðurinn byrjar
að „þenja sig". Það brakar í orfinu og grasið
hrynur niður, - hann horfir með velþólcnun
á múgana, sem óðum koma, - og svo slær
hann og slær, og bóndinn horfir með aðdáun
á nýja kaupamanninn.
Við skulum nú gera ráð fyrir, að á bænuni sé
ung og lagleg lcaupakona. Kaupamaðurinn
tekur brátt að gefa henni auga, - svona eins
og gengur, og það er elckert tiltökumál. Það
fer hægt í fyrstu, og hann sjálfur er reyndar
ekki viss um að það ætli að verða neitt al-
varlegt, en að lokum kemst hann þó að því,
að það er ekki tórnur flysjungsskapur hjá
sér. En hann er heiðarlegur maður, og vill
vita fyrir víst, hvort sér sé alvara, svo að það
aldrei komist svo langt, að hann dragi stúlk-
una á tálar. Og hann finnur t.d. að á hverj-
um morgni, þegar hann gengur út á teiginn,
verður hann miklu frekar var við stýrurnar
í augum sínum og lúann í limum sínum,
þegar hún er eklci með. Eða þegar hann er að
slá. Hvað honum finnst grasið lítið, og ljár-
186