Vera - 01.04.1999, Side 20

Hanna Guðrún Stefánsdóttir er 20 ára og spilar
með Haukum, Edda Hrönn Kristinsdóttir er 19
ára úr Gróttu-KR og Hafrún Kristjánsdóttir er 19
ára úr Val. Það fyrsta sem blaðakonunni dettur (
hug er hvort ekki sé erfitt að mynda liðsheild úr
svona mörgum liðum. Svo er greinilega ekki.
„Við erum búnar að æfa saman frá því 1996,“
segir Edda Hrönn, „allavega flestar, svo tínast
alltaf nýjar og nýjar inn. Þetta eru líka svo fá lið
í stúlknahandboltanum og við þekkjumst allar
mjög vel.“ Þær segja að í landsliðinu séu stúlk-
ur úr flestum liðum en að uppistaðan sé þó úr
Val, KR og FH. Þær eru allar sammmála um að
andinn í hópnum sé mjög góður. Landsliðið hitt-
ist þó yfirleitt bara fyrir mót og æfir í stuttan tíma.
„Við hittumst í páskafríum, jólafríum og svo nátt-
úrulega á sumrin,“ segir Hafrún. Að þessu sinni
höfðu stúlkurnar aðeins eina og hálfa viku til að
undirbúa sig fyrir riðlakeppnina En þessi stutti
lími var nýttur vel; farið var í æfingabúðir yfir eina
helgi og svo æft tvisvar á dag fram að keppni.
Vel þess virði að leggja eitthvað á
sig
Nú hittist svo á að úrslitakeppnin í íslandsmótinu
í handbolta stóð yfir á sama tíma og riðlakeppni
HM. Því var gert hlé á úrslitakeppninni meðan á
riðlakeppninni stóð. Stelpurnar æfðu tvisvar á
dag í þessa einu og hálfu viku, kepptu í riðla-
keppninni og halda svo áfram í úrslitakeppninni.
„Og svo er það Kína í haust,“ minnir Hanna Guð-
rún á. Þær gera þó lítið úr álaginu: „Þetta er_
bara spurning um skipulagningu," segir Hafrún
og þær eru allar sammála um að það sé vel þess
virði að leggja eitthvað á sig. „Annars
væri maður ekki að standa í þessu,"
segir Hafrún. „Maður fær ótrú-
legt kikk út úr þessu. Þú færð
útrás og svo geturðu eignast
þína bestu vini í þessu.“
„Svo er þetta bara mjög
skemmtilegt," skýtur Hanna
Guðrún inn í. „Og ef maður
kemst í eitthvað landslið þá
getur maður ferðast rnikið,"
bætir Hafrún við. Það þarf varla
að nefna það að stelpurnar stefna
allar á að komast í A-landsliðið í fram-
tíðinni. En fyrst er það Kína. Og þar er mark-
ið sett hátt. „í Kína?“ segir Hafrún hugsi. „Það
verður náttúrulega erfitt en við stefnum á topp-
inn, ekkert minna.“
Þurfum að sanna okkur
Stelpurnar eru nokkuð jákvæðar þegar þær eru
spurðar hvort þær telji sig fá sömu aðstöðu og
strákar við æfingarnar. „Það er allavega allt á
uppleið," segir Edda Hrönn. Og þær segja að yf-
irleitt sé reynt að gæta fyllsta jöfnuðar í félögun-
um. Æfingatími er til dæmis sá sami en stund-
um fá strákarnir meira af skóm og búningum.
Hér er það fjárstuðningur við liðin sem skiptir
máli og þar spilar athyglin sem karlaíþróttir fá
stórt hlutverk.
„Karlaíþróttir fá meiri athygli," segir Hafrún.
„Þeir eru náttúrulega búnir að sanna sig,“ út-
skýrir Edda Hrönn. „Kvennalandsliðið
c: '=3 c
c 3
JC 3
Æ
co 'S 'O
co
c: T3 (0
c: c
cg 0}
3: U5
hefur staðið sig illa og fær þá náttúrulega á-
kveðinn stimpil á sig.“ „Og þá er ekkert skrítið
að fyrirtækin vilji ekki láta pening í það,“ bætir
Hafrún við.
„Við þurfum bara að sanna okkur,“ segir
Hanna Guðrún. Hafrún tekur undir það: „Já,
það þýðir ekkert endalaust að væla yfir því að
það vilji enginn hjálpa okkur, við verðum líka að
leggja eitthvað á okkur sjálfar." Þær eru þó á því
að kvennahandboltinn sé miklu skemmtilegri
núna en áður - og verði alltaf betri og betri með
hverju árinu.
Stelpurnar eru sammála um að leikirnir séu
fremur vel sóttir, bæði af körlum og konum, og
að ákveðinn kjarni komi alltaf. Úrslitaleikirnir
séu þó best sóttir. Þær segja engan vafa á því
að það skipti miklu máli að fá áhorfendur og
stuðning á leikjum. Þær telja einnig að umfjöll-
unin um kvennahandbolta hafi breyst til batnað-
ar og að þær fái athygli til jafns við strákana. Öll
umfjöllun fjölmiðla skipti miklu máli til að aug-
lýsa iþróttina.
Atvinnumennska er draumurinn
Aðspurðar segjast þær telja að stelpur hætti fyrr
í íþróttum en strákar. Sumar detti út þegar þær
verði ófrískar en þó séu þær farnar að koma inn
aftur eftir barneignir. Þær telja líka mögulegt að
Edda
Hafrún
Kristjánsdóttir, Val.
Hrönn
Kristinsdóttir,
Gróttu-KR.
stelpur hafi aðra forgangsröð en strákar. En
miklu máli skiptir líka að karlmenn virðast hafa
meiri möguleika á að komast utan í atvinnu-
mennsku.
„Kannski vegna þess að þeir eru miklu fleiri,"
segir Hanna Guðrún. Þegar þær eru spurðar
hvort þær stefni sjálfar ekki í atvinnumennsku er
svarið: „Jú, auðvitað."
Þær telja þó að það sé erfitt fyrir stelpur frá ís-
landi að komast að úti í heimi. „í Danmörku og
Noregi er kvennahandboltinn til dæmis orðinn
sterkari en hjá körlunum og þær fá miklu betri
aðsókn á leiki,“ segir Edda Hrönn. „En hér á ís-
landi er karlahandboltinn á miklu hærra stigi en
kvennahandboltinn. Það er því auðveldara fyrir
þá að koma sér að,“ segir Hafrún. Þær eru þó
sannfærðar um að þetta sé að lagast - og ætla
sér að gera sitt til að breyta þessu.
20