Vera - 01.02.2001, Blaðsíða 12

Viðtal: Rggnhildur Helgadótt

■fu,.

Anna Guðlaugsdóttir, Hrafnhildur Georgsdótt-
ir og Helga Baldvinsdóttir eiga það sameig-
inlegt að vera nýgengnar í Bríeturnar. Þær
ókvóðu eftir að hafa lesið Píkutorfuna að ekki
þýddi lengur að sitja heima og lesa heldur safna
liði og berjast. Blaðamann Veru vakti forvitni ó að
vita hvaða augum þessar tvítugu framhaldsskóla-
stúkur líta lífið. Við mæltum okkur mót ó skirfstofu
Bríeta og spjölluðum um mikilvæg samfélagsmól
eins og Píkutorfuna, kynfræðslu og stór brjóst svo
eitthvað sé nefnt.
Lestur bókarinnar hafði greinilega mikil áhrif á ykkur.
Hvað er það við bókina sem hafði þessi áhrif?
Helga: Bókin er frábær enda elst maður upp við margt af
því sem nefnt er í henni. Mér fannst ég alveg eins geta átt
sumar frásagnirnar. Eitt af mörgum atvikum rifjaðist upp
fyrir mér en það gerðist þegar ég var sex ára. Strákur í
bekknum mínum hljóp á eftir mér og sparkar svo í rassinn
á mér. Þegar ég kvartaði við kennarann sagði hanrn „Iss,
hann er bara skotinn í þér." Það virtist gefa honum leyfi til
að beita mig líkamlegu ofbeldi. Þegar ég las Píkutorfuna
áttaði ég mig betur á hvað hefur verið að angra mig.
Hrafnhildur: Bókin er mjög holl lesning. Maður vaknar til
meðvitundar um ýmislegt sem er í gangi í kringum mann.
Anna: Ég sá kannski ekki sjálfa mig í þessum sögum en
oft þegar ég var að lesa bókina hugsaði ég: „Já, það er
þetta sem pirrar mig, þessu vil ég útrýma. Ég fór að velta
ýmsu fyrir mér sem ég hafði látið pirra mig en vissi ekki af
hverju. Druslumál er t.d. eitt af þvf sem er mér hugleikið.
Hver gefur öðrum leyfi eða vald til að úthúða stelpum og
kalla þær druslur fyrir að sofa hjá nokkrum strákum? Það
kemur fólki ekkert við. Það er líka svo margt fáránlegt í því
hvernig komið er fram við stelpur í grunnskólum. Mér
finnst erfitt að festa fingur á eitthvað eitt heldur eru öll
þessi litlu atvik sem sagt er frá í bókinni mjög lýsandi fyr-
ir framferði gagnvart stelpum.
Haldið þið að margir jafnaldrar ykkar hafi lesið Píku-
torfuna?
Hrafnhildur: Ég vinn á bókasafni og bókin er alltaf í láni
en ég hef tekið eftir því að það eru ekki jafnaldrar okkar
sem taka hana heldur konur í kringum þrítugt - reyndar
hafa karlar líka fengið hana að láni.
Anna: Mér finnst Píkutorfan vera hálfgerð Biblía fyrir kon-
ur. Ég reif jólapappírinn utan af bókinn með áfergju og
gat ekki hætt að lesa fyrr en ég var búin með hana.
Helga: Ég hélt að ég ætti eftir að geta talað við allar
stelpur um þessa bók. Eftir að ég hafði lesið hana sagði
ég öllum vinkonum mínum frá henni og margar þeirra
lásu hana líka. En ég hef líka heyrt frá mörgum stelpum
sem hafa ekki fengið sig út í að lesa bókina því þeim
finnst forsfðan svo ógeðsleg og fráhrindandi.
Anna: Það er eitthvað að, ég meina, hvernig hafa þær sig
út í að fara í bað? Þær hljóta að vera með ógeð á sfnum
eigin líkama. Ég hef reyndar einnig heyrt stráka tala um
hvað þeim finnist forsíðan viðbjóðsleg. Hafa strákar
aldrei séð venjulegar konur? Ég held að fólk sé í einhverri
afneitun.
Helga: Við erum vön að sjá myndir af brúnum, grönnum
og hárlausum konum. Myndin á forsfðunni sýnir ekki
þessa dæmigerðu mynd en ég sé hins vegar ekkert at-
hugavert við forsíðuna. Þetta er mynd af fremur venjulegri
stelpu sem er hvít og með hár á líkamanum.
Anna, Hrafnhildur og Helga
12