Vera - 01.12.2001, Qupperneq 18

þarf að skoða í sínum ranni. Ég held að vísu að það
þurfi engan stórkostlegan uppskurð, þeir segja það að
minnsta kosti flestir hinna verðandi feðra sem ég hitti
í foreldrafræðslunni að þeir séu ánægðir með þá
þjónustu sem þeir og kona þeirra hafi fengið í heil-
brigðiskerfinu. Það eru allir meðvitaðir um það að
konan og barnið eiga að hafa allan forgang, að karlinn
sé fyrst og fremst með þeim til stuðnings og vegna
þess að þetta er fjölskylduatburður. Og það er einmitt
þetta sfðastnefnda sem heilbrigðiskerfið þarf að
hugsa út í. í langflestum tilfellum líta bæði faðirinn
og móðirin á hina væntanlegu fæðingu sem fjöl-
skylduatburð frekar en sjúkdóm.
Feður ekki lakari foreldrar en mæður
í umfangsmikilli danski rannsókn á upplifun feðra af
fæðingu og meðgöngu sagði helmingur feðranna að
þeir kæmu frá ferlinu með þá upplifun að í samskipt-
unum við heilbrigðiskerfið hafi aldrei verið talað
beint við þá. Þessu er unnt að breyta. Þó ekki sé ann-
að en að við og við sé horft á hinn verðandi föður,
beint til hans spurningu eða eitthvað slíkt þá eru
menn strax komnir inn fyrir á allt annan hátt. Ljós-
mæður og starfsfólk heilbrigðiskerfisins eru nefnilega
miklir hliðverðir undir þessum kringumstæðum, geta
bæði opnað dyr og lokað. Og í guðanna bænum, ekki
meðhöndla feðuma sem börn eða fífl! Ekki tala niður
til þeirra. Það er alveg magnað að enn skuli maður
horfa upp á myndbönd um fæðingar þar sem faðirinn
er sýndur sem alger sauður, sfétandi, hrærandi í tökk-
um og snúrum eða á einhvern annan hátt eins og
vandræðaunglingur. Þetta mun eiga að vera fyndið en
er það ekki. Ekki undir þessum kringumstæðum. Það
væri svona álíka og að hvetja konur til verkfræðistarfa
með því að sýna þær málandi sig og blaðrandi um
merkjafatnað. Ég er alveg sannfærður um það eftir
reynslu síðustu ára að karlar eru meira en tilbúnir til
að takast á við umhyggju ungbarna. Langflestir hlakka
til og líta á fæðinguna sem þann tímamótaatburð
sem hún er. Þeir eru jafnframt óöruggir og óstyrkir.
Það eru hinar verðandi mæður svo sem einnig, marg-
ar hverjar. En einmitt vegna þess hversu lítinn stuðn-
ing er í raun unnt að sækja í hefðir, fyrirmyndir,
reynslu eða menningu íslensks nútíma-
samfélags er svo mikilvægt að þeir
Það eru nokkur atridi sem éq vil
gjarnan deila med lesendum
varðandi reynslu mína af þvf að
vera faðir í barneignafríi. Það
er; - Upplifun mín af því að vera
heimavinnandi - Viðhorf samfé-
lagsins til mín, eins og ég upplifi
þau - Skoðun mín á þessum nýju
lögum um fœðingarorlof.
Fjölskylduaðstæður mínar eru þannig að
konan mín er lögmaður og rekureigin
lögfræðistofu og fasteignasölu. Sjálfur
er ég framkvæmdastjóri Heilbrigðisstofnun-
ar Þingeyinga þar sem vinna um 180 manns
og veltan er rúmur hálfur milljarður. Sem
framkvæmdastjóri er ég auðvitað algerlega
ómissandi og ekki bara fyrir heilbrigðisþjón-
ustu í Þingeyjarsýslum heldur er mér ekkert
mannlegt óviðkomandi. Ég hef á hraðbergi
frábærar hugmyndir í ólíklegustu málum
sem þurfa nauðsynlega að komast í fram-
kvæmd. Ég þarf líka að taka þátt í öllu fé-
lagsstarfi, vera helst í öllum uppsetningum
leikfélagsins, taka þátt í kórstarfi, vera
veislustjóri í veislum og þorrablótum o.s.frv.
o.s.frv. Ég er einn af þeim sem hef GSM
símann í sambandi 24 tíma á sólarhring til
að missa nú örugglega ekki af neinu og til
að vera alltaf í sambandi I Við hjónin eigum
tvo syni, 9 og 5 ára, og eignuðumst svo
núna í júní dóttur. Áður höfðum við tekið
þá örlagaríku ákvörðun að framtíð íslands
yrði að verða af mínum afskiptum
18