Vera - 01.12.2001, Blaðsíða 21

4
Heimurinn heima
ad heiman
8?
Eva María Jónsdóttir, dagskrórgerdarkona
Mitt framlag ó að vera reynslusaga
foreldris en ég hef áhuga á að nefna
erindið: Heimurinn heima og að
heiman, en við hjónin höfum frá því
að Matthildur dóttir okkar fæddist
skiptst á að tilheyra þessum heimum.
Það má segja að við höfum skiptst á
að vera heima fyrstu tvö árin hennar,
ég var heima fyrra árið en hann það
seinna. Nú er sá tími liðinn, hún er
farin að taka þátt í samfélagi barn-
anna í 4 tíma á dag en við vinnum
bæði nokkurskonar hlutastörf.
Og þá að upphafinu. Ég man ekki allt en ég man þó að
áður en við urðum foreldrar vorum við alveg sammála
um að það væri ekki tilviljun að börn ættu tvo foreldra.
Líklega hefði barnið þörf fyrir báða. Við treystum þvf að
ef börn þyrftu aðeins á móður sinni að halda, þá sæi
náttúran til þess að fleiri börn en |esú Kristur væru
eingetin. Það var frekar auðvelt fyrir okkur að ákveða að
vera eins mikið með Matthildi dóttur okkar og hægt var
og það var með upplýstu samþykki beggja foreldra sem
við ákváðum að skipta ábyrgðinni á barninu jafnt á
milli okkar. Það hljómar mjög sjálfsagt á okkar dögum,
en dæmin allt f kringum okkur sýndu að það vildi detta
ofan í ákveðið far, en það var að konan tæki meiri
ábyrgð á heimili og börnum en karlinn tæki meiri
ábyrgð á sköffun. Nýju lögin sem við hjónin höfum enn
ekki reynslu af en hlökkum ósegjanlega til að prófa,
losa foreldra undan þeirri leiðindaákvörðun að meta
tfma sinn með börnunum til fjár. Og mikið var ég stolt
af sjávarútvegsráðherranum okkar þegar hann sagði um
daginn að það væri enn ekki tímabært að gera fæðin-
garorlofið að fullu millifæranlegt á milli foreldra. Ég
21