Vera - 01.06.2004, Blaðsíða 11

Vera - 01.06.2004, Blaðsíða 11
betur en með því að gera þetta upp við mig skildi ég það mótlæti sem konur búa við í karlstýrðu þjóðfélagi sem metur konur ekki að verðleikum. Það má segja að örlög móður minnar hafi gert mig að eindregnum femínista og stuðningsmanni þess að reynsluheimur kvenna fái að njóta sín betur og skila sér út í þjóðfélagið. Það er ekki síð- ur í þágu karla að reynsluheimur kvenna fái að njóta sín til jafns við reynsluheim karla. Að bæði kynin njóti sín í sam- félaginu má líkja við gott hjónaband þar sem jafnvægi rík- ir," segir Atli. Konur mættu oftar sækja mál fyrir dómstólum Mannréttindi hafa verið Atla hugleikin og þau tengjast að sjálfsögðu réttindum kvenna. Hann hefur unnið mikið fyr- ir verkalýðshreyfinguna og tekur ekki að sér mál fyrir at- vinnurekendur því hann vill ekki vera báðu megin við borðið. Hann gerðist lögmaður Dagsbrúnar 1981 og vann fyrir fleiri félög, eins og Iðju og Félag starfsfólks í veitinga- húsum, og er nú lögmaður Eflingar. Friðarmál hafa einnig verið honum hugleikin og hann er baráttumaður fyrir náttúruvernd. „Málin fyrir verkalýðshreyfinguna hafa flest verið vegna launamála en síðustu árin hef ég getað tekið að mér svokölluð „pro bono" mál, þ.e. mál sem ég fæ ekki greitt fyrir nema þau vinnist. Þar hef ég unnið nokkur mál fyrir konur og get nefnt mál sem varð fordæmismál. Það var skaðabótamál fyrir konu sem slasaðist í bílslysi og krafðist þess að fá sömu bætur fyrir heimilisstörfin og hún fékk sem sjúkraþjálfari hálfan daginn. Tryggingafélagið ætlaði að miða bæturnar fyrir heimilisstörfin við lægsta taxta en okkur tókst að fá því framgengt að viðmiðunin yrði við laun hennar sem sjúkraþjálfara. Ég hef tekið að mérfjögur mál fyrir kærunefnd jafnrétt- ismála; það fyrsta varðaði mál verkakonu í Hampiðjunni sem vannst að hluta til. Svo var það mál Hjördísar Hákon- ardóttur vegna ráðningar hæstaréttardómara, sem hefur verið mikið í fjölmiðlum unanfarið. Tvö mál eru enn í gangi, annars vegar mál konu sem fékk ekki starf á Svæðis- útvarpi Suðurlands og hins vegar mál fréttakvenna á Stöð tvö. Ég get líka bent á mál konunnar sem kærði hóp- nauðgun og er unnið af skrifstofu minni. Það verður tekið fyrir í haust." Atli segir reynslu sína af því að vinna fyrir konur vera að erfiðara sé að fá þær í slaginn, þær séu ekki eins „árásar- gjarnar" og karlar og tregari að sækja rétt sinn. „Konum þykir erfitt að fara í mál og fylgja þeim eftir og ég hef misst nokkur tækifæri til að sækja mál á þessum grundvelli vegna þess að konurnar vildu ekki fara í mál. Konur mættu sækja rétt sinn meira fyrir dómstólum en þær gera." Þarf aðgerðir - ekki bara orð Atli segir að þriðja bylgja femínismans með stofnun Femínistafélagsins í fyrra hafi haft áhrif á sig. Hann er skráður í félagið og hefur velt fyrir sér hvað hann, með sína þekkingu sem lögmaður, geti gert til að leggja málinu lið. Fyrir kosningarnar í fyrra tók hann þátt í málefnasmiðjum á vegum Vinstri grænna sem hafa sett sér vandaða stefnu- skrá í kvenfrelsismálum, en Atli segir áherslur flokksins í þeim málaflokki vera eina ástæðu þess að hann gekk til liðs við VG. „Ég er praktískur maður og hugsa mikið um hvað hægt sé að gera, annað en að tala, til að bæta stöðuna. Ég skrif- aði nokkrar greinar fyrir kosningarnar þar sem ég viðraði hugmyndir að úrræðum. Ég tel að mismunun verði ekki af- numin nema með stjórnvaldsaðgerðum og samdi frum- vörp þess efnis og lagði fram þegar ég settist á þing í vet- ur. Við samningu frumvarpanna naut ég aðstoðar margra kvenna sem hafa látið þessi mál til sín taka. Fyrsta frum- varpið varðar breytingu á jafnréttislögunum þar sem Jafn- réttisstofu eru fengin sömu völd og Samkeppnisstofnun og fær með því virkt stjórnvaldstæki í hendur til að rann- saka og koma með úrræði varðandi kynbundinn launa- mun fyrir sambærileg störf. í jafnréttislögum eru ákvæði sem segja að kynin skuli fá sömu laun fyrir sambærileg og jafn verðmæt störf. I dag er kynbundinn launamunur 11 - 18% sem er klárt mannréttindabrot, lög eru sem sé brotin á konum alla daga. Frumvarpinu er stefnt gegn því með auknum valdheimildum fyrir Jafnréttisstofu. Ef hægt er að ^
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.