Akranes - 01.04.1957, Qupperneq 28

mælingamaður, á stórum bíl með bát á
þakinu, á leið til Þórisvatns til mælinga,
og samferðamaður hans mér ókenndur á
öðrum smærri. Hæfði það þeim vel að
bíða Guðmundar, því að vað þetta hafði
hann fundið fyrstur, farið það manna
oftast og mátti því bezt þekkja. Risti
hann rúnir sínar í árbotninn þannig að
hvergi bar út af og varð lítið vart við
að verra væri undir en annar hröslu-
vegur til heiða og fjalla. Sigurjóni tókst
einnig yfirferðin ágætlega, en félaga
hans mistókst um stefnuna, festi hann
bílinn og drap á honum og varð að
draga farartækið og bílstjórann á þurrt,
óskaddað þó hvort tveggja, og ferðafært
á þurru landi. Kvöddumst við þar á
bakkanum og mun Guðmundur hafa
stigið á benzíngjafann því að nú voru
framundar torfærulausir vikrar lengi, og
slóðir átti hann þar lagðar í björtu, og
lágu þær þaðan alla leið inn að Jökul-
heimum í Tungnaárbotnum. Á þeirri
leið er fátt ömefna, og sá ég lítið til
þeirra, sem voru sökum náttmyrkurs,
vakti þó Guðmundur eftirtekt mína á
þeim, sem hann hafði heyrt, að ég
mundi eftir, en þegar kom upp fyrir
Hravmvötn svokölluð, sem er dálítill
vatnaklasi norðan við Litlasjó var mér
allt nýtt og sem ósagt þótt nefnt væri
nema það síðasta, en það var Heima-
skarð. Þegar ég heyrði þá hina kunnugu
segja, að nú værum við í Heimaskarði,
fór ég nærri um að það væri miðað við
Jökulheima og stutt undan þar. Fór ég
þá að horfa nokkuð staðfastlega til fram-
rúðu og innan stundar birtist skálinn,
brá fyrir dökku timburhúsi með Ijósum
gluggakörmum í geislanum frá bílnum,
en hvarf óðara aftur, því að nú fór Guð-
mundur að snúast við að leggja farar-
tækinu þannig, að við þyrftum sem
stytzt að bera dót okkar úr bíl að bóli,
enda mátti svo kalla að kysstust skála-
dyrnar og skottið á bílnum þegar hann
þóttist 'hafa gert okkur farþegum sinum
nægilega létt fyrir, og nam staðar. Hafði
þá ferðin staðið í 6*4 klukkutíma að
frádregnum töfum á Selfossi og við
Tungnaá, talið frá Blikksmiðju Reykja-
víkur á Lindargötu. Þótti mér þá hafa
unnizt ótrúlega vel, en Guðmundur er
einn af þeim, sem kann að flýta sér hægt
og kemst því hjá slysum og stórtöfum.
Menn fóru að rétta úr stirðnuðum
steylunum og að bera varning í bæinn,
stúlkurnar hurfu strax að eldamennsku.
Þeirra beið þríkveikju olíuvél og heil bii-
slóð af pottum og borðbúnaði og þær
kunnu bæði að hirða inn með sér það,
sem fyr,st þurfti að nota og að kalla eftir
hinu, sem ]iær komu ekki inn í fyrstu
ferð.
Deilur hóf’USt með virðingamönnum
fararinnar, er Guðmundur auðvitað
hreppstjóri á þessum slóðum og heitir
lögsagnarumdæmi hans Grímsvatna-
hreppur og tilheyrir engri sýslu. Jón er
aftur á móti sjálfsagður húsbóndi allra
staða uppi þar, og deildu þeir nú um
'hvað væri hreppstjórarúmið og hvað hús-
bóndasængin i skálanum, vildu báðir
eftirláta hinum hið betra hlutskiptið. Er
slíkt ótítt, enda settust þær deilur með
sáttum svo sem með Einherjum, og varð
það úr að stúlkurnar tvær sátu uppi
með rúmið og naut þess hvorugur þeirra
valdamanna. — Höfðu þá konur matbú-
ið, er sættir tókust, og næg var lystin
hjá langferðafólki. Tók síðan svefninn
við, draumlaus og vær hjá mér að
minnsta kosti. Hafði ég þó hugsað mér að
láta mig dreyma marga óorðna hluti,
í þeim vændum að ekki myndi Gnúpa-
Bárður eða aðrir landvættir Vonarskarðs
ljúga mig fullan svona í fyrstu kynn-
ingu.

A K R A N E S