Akranes - 01.04.1957, Síða 37

þeir karlmerunirnir hafi legið við skör
með stúlkurnar á milli sím, kom það að
minnsta kosti upp mn morguninn, þegar
tilrætt varð um líðan og svefnstaði, að
ólíkt hafði hliðum Magnúsar liðið. Lýsti
hann sínum hluta með vísu þessari:
Oti lágum Eldgjá við,
indæll hópur vina.
Ég hafði yl á aðra hlið,
en austan storm á hina.
% sem um langa ævi hefi þótt maður
kvartsjúkur næsta, brá ekki vana mínum
að þessu sinni heldur en áður, og skýrði
svo frá mínum högum:
Illt er hér i Eldgjá að vera,
um það má ég sannlega bera,
tveggja elda troðinn á milli.
Telst mér von það rósemdum spilli.
Tilfætis við Margréti má ég
minnast hverig áður fyrr lá ég.
Frá Sigriði einnig grimmlega girtur
gaufa ég hér dapur og fyrtur.
Allir vörðust allra frétta, hvað sem
valdið hefir, en seint var úr rekkjum
risið af flestum og seint af stað farið, var
þó allgott veður, en sjór á jörðu eftir
næturregnið. Var það mikil missa, því að
fyrst og fremst er Eldgjá bæði fögur og
furðuleg, 30 km löng sprunga, fleiri
hundruð metrar á hreidd, sem rifið hefur
sundur fjöllin eins og fúna rýju og ælt
eldi meir en dæmi eru til um aðrar eld-
stöðvar, og hefði vel verið skoðandi í
góðu tómi, svo var þar hver brekka rauð
af haustlitu bláberjalyngi, og blátt það
sem sá niður á milli laufanna. Eitthvað
týndu stúlkurnar af berjum og er það
það eina, sem ég hefi séð af þeirri vöru
í sumar.
Merkur félagsskapur 50 ára.
Á þessu suniri var — á Þingvöllum — ræki-
lega minnzt go ára afmælis Ungmennafélags
fslands, en þar var samband Ungmennafélag-
anna stofnað fyrir réttum go árum. Þetta var
lengi mikilvægur og merkilegur félagsskapur —
og er það ef til vill enn — þótt ýmsum finnist
sem reisn hans og raunverulegur árangur í sam-
tiðinni nú, sé ekki eins veigamikill og ótvíræður
sem t. d. fyrsta aldarfjórðunginn.
Mikill fjöldi foringja úr þeirra fyrstu sveit
urðu æðstu menn i stjórn landsins síðar, og á
sama hátt forystumenn hver i sinu byggðarlagi,
svo að áhrifa þeirra hefur viða og mikið gætt
almennt i þjóðlífinu. Ungmennafélögunum nú,
myndi verða það næsta gagnlegt, að um þau
færi sá lieiti vorblær hrifandi ættjarðarástar og
óstjórnlegs umbótavilja — hinna fyrstu ára -—
þar sem allir gleymdu erfiðleikunum, torfærun-
um, úrtölum, féleysi og þvilikum sinámunum, en
myndu aðeins eitt, að vinna lslandi allt, og gera
það öll í órjúfandi samvinnu, þar sem allt yrði
að lúta einum vilja allra.
FRÖKEN SIGRlÐUR
HELGASON
Framhald af bls. 90.
teljandi í þá kjark og karlmennsku ráð-
settrar en ekki reikullar konu. Konu,
sem var ímynd Fjallkonunnar, agandi
með hin ísköldu él, þegar þess þurfti
með, en væmnislausa birtu og yl til þess
að gera þá ekki gleymna á fegurð lífs-
ins og frelsi, þar sem um fram allt þurfti
að hafa taumhald á skynseminni og verj-
ast æsandi öfgum.
Með þessum fáu orðum, hefi ég viljað
svara kalli vinar míns Snæbjarnar í
fyrrnefndu kveri um hið unga skáld,
Bertil Þorleifsson að reyna að skíra
mynd þessarar merku konu, og þvo af
henni þann slúðursögublett, sem Finnur
Jónsison hefur vitandi eða óafvitandi sett
á hana óverðskuldað.
Ól. B. Björnsson.
AKRANES
105