Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1897, Blaðsíða 37

þagað alveg. Eiiikum var Gladstone gamli mjög skor-
inorður vi5 Tyrki. En þó enginn maður efaSi hjarta-
gseði hins gamla mannvinar, þá vissu það bæði Búlg-
arar og allur heimurinn, að Tyrkir gætu myrt í næði.
fyrir Englendingum, því það var gömul reynsla fyrir
Því, að mannúðin gerði þeim ekki ónæði, meðan budd-
an þagði, en það varð Búlgurum til frelsis að þeir
roru trúbræður Rússa, sem skoða sig sjálfkjörna vernd-
ara alls Rússakyns. Það styrkti og mikið trúna, að'
. Þá munaði í reitur Tyrkjans, eins og fleiri góða ménn,.
°g Þnrftu að jafna gamlan nábúakrit. Tækifærið var
ágætt og Rússar fóru af stað, lumbruðu á Tyrkjanum
°g skildu svo við hann, að hann fjekk að leysa líf
sitt með löndum og lausum aurum 1878, en ekki.
Þorðu þeir að drepa hann alveg fyr hinum stórveld-
nnum.
Búlgaría var ein af þeim sveitum, sem þá losnuðu
nndan Tyrkjanum. Landið átti einungis að gjalda,
soldáni skatt, en var honum með öllu óháð að stjórn.
°g lögum. Búlgarar voru Rússum innilega þakklátir
fyrir frelsi sitt, sem von var, og fólu Alexander keis-
ara II., velgjörðamanni sínum, að velja fursta þann, er
stórveldin höfðu ákveðið að stjórna skyldi landinu.
Alexander kjöri til þess bróðurson konu sinnar, Alexan-
der prins f'rá Battenberg, þjóðverskan að kyni. Auk.
oiágsemdanna við keisarann studdi það mjög að kjöri.
hans, að hann hafði ótilkvaddur gengiö á mála hjá,
ftússum og farið með þeim herförina til Tyrklands.
sem undirforingi og getið sjer ágætan orðstír, og var
þó að eins 22 ára að aldri. Nú var hann aptur kos-
inn í riddaraliö Prússa og var í Berlín, þegar honum,
komu brjef Alexanders keisara að gerast fursti í Búlg-
aríu. Hann var mjög á báðum áttum, og er sagfc
hann hafi spurt Bismarek ráða, og Bismarck þá svarað
honum með sínu gamla háðglotti: »Farið þjer til.
Búlgaríu, blessaðir verið þjer; furstatignin getur aS'
minnsta kosti orðið yður skemmtileg æskuminning, þeg-
ar Þjer farið að eldast«. Og Alexander fór, en að-
konian var strax fremur óskemmtileg. Hershöfðingjum
nokkrum rússneskum hafði verið fengið fje í hendur
O! að skinna dálítiö upp hina gömlu höll tyrknesku
jarlanna handa honum, og höfðu þeir látið byrja á að:
(27)