Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1897, Blaðsíða 41

Rússa og undirróður. AS eins tókst þeim að egna
Serba, nágranna Búlgara, til ófrið’ar við þá, með því
a’5 telja þoim trú um. aS Búlgarar yröu þeim ofjarlar,
ef þetta færi fram. Þar var þá konungur Mílan, sem
ttargir kannast við, og ruddist meS her sinn inn í
Búlgaríu og komst alla leið aS höfuSborginni, sem Sof-
la heitir. Nú þótti flestum sem úti væri um Búlg-
ara, því Rússakeisari hafði gert þeim þaS vinarhragð,
aS kveðjaburtu nær alla æSstu herforingja þeirra, sem
allir voru Rússar og undir valdi keisarans. En þá
s/ndi furstinn, hve ágætur hermaður hanu var. Hann
var sjálfur aðalforingi liSs síns, vakti nærri nótt og
dag, var fremstur í hverri þraut, lá undir berum himni
hjá liSsmönnum sínum, og ljet aS öllu eitt ganga yfir
S1g og þá; enda vann hann fulla ást þeirra, og svo
góða fylgd veittu þeir honum, aS þeir hörðust þar meS
honum við Serha þrjá daga samfleytt, ráku þá síSan
ur einni borg eptir aðra, steyptu yfir þá hverri helj-
ar-hremmingunni á fætur annari, keyrSu þá síðan yfir
fandamæri og hefðu tekið höfuðborg sjálfra þeirra, ef
Austurríkismenn hefði ekki meinaS þaS. A allt þetta
urÖu Rússar að horfa og þótti síður en gott, en þorðu
«kki að að gera. Stórveldin voru jafn- ósamþykk og
vndranær, og höfðu nóg með aS gæta aS því, að ekki
kviknaði í tundrinu hjá sjálfum þeim. Þetta vissi
furstinn og fór því allra sinna ferða, og fjekk það loks
samþykkt í apríl 1886, að Rúmilía skyldi vera í banda-
lagi við Búlgaríu þaSan af.
Nú hafSi furstinn borið hærra hlut úr skiptum við
alla þessa mótstöðumenn og unnið sjer almenna virð-
ingu og aðdáun, og gat nú loks vænzt friðar og betri
daga fyrir sig og land sitt. En þegar Rússar gátu
ekki sent þjóna sína til Búlgaríu eins og þeim líkaði,
þá sendu þeir rúflur sínar, og með þeim tókst þeim
aS múta nokkrum herforingjum, sem ótrúir voru furst-
anum og þóttust vera hafSir út undan. Alexander
íursti átti sjer einskis ills von og gekk til svefns kvöld-
ið 20. ágúst 1886 að vanda, án þess að hafa sterkari
vörð á sjer en endranær; en þessa nótt hrauzt inn á
hann flokkur hermanna með vopnurn. Þeir tóku hann
upp úr sænginni, færðu hann út á hatis eigiS skemmti-
skip og fluttu hanu fanginn í Rússa hendur, en þeir
(31)