Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1897, Blaðsíða 82

Skrítlur.
Afi franska skAldsins Alexanders Dnmas (hins eldra)
war svertingi. 1 samkvæmi vildi einn af borðgestun-
Tim stríða honum með þessu, og byrjar á því að tala
um Darwins kenningu, og svo segir hann: »f>að er
sjálfsagt að mennirnir eru komnir af öpum, og að
gvertingjarnir eru fyrsti liður frá þeim«.
Al. Dumas. »Já! Það er líklega rjefct, mín ætt
•byrjar þar, sem yðar ætt endar«.
* *
*
Prófessor ,Gram var sköllóttur, en skáldið Rahbek
irauðhærður. I samsæti, þar sem þeir voru báðir stadd-
iir einu sinni, segir Rahbek: »Hvar varstu, Gram,
þegar guð útbýtti hárinu
Gram: »Hann hafði þá ekki annað en rautt hár,
■svo jeg kaus heldur að vera hárlaus en þiggja það«.
* *
Um leið og ^tigið var á fót B. segir hann góðlát
lega: »Her»«ainn! að sönnu er fótur minn til þess að
ganga á honum, en það er að eins jeg sjálfur, sem hef
deyfl til þess, en aðrir ekki«.
* *
Stúdenlinn: »Jeg skal þó í gegnum prdflð, hvað
■sem tautar, en það er eptir að vita, hvort jeg stend
•eða fell i gegnum.
* t *
* !
Tilkynning um mannslát (/eptir, staðfestu eptirriti).
Ujer með dirfist jeg, að drottinn á 54. aldursári sínu,
^epfcir 14 ár, að hafa þjáðst af sívaxandi lasleika, burt-
kallaði með rósömum viðskilnaði elskaða eiginkonu
mina N. N. til betra lífs; þar sem við eignuðumst 4
syni, og veitir einn þeirra henni móttöku hinumegin,
einn í Ameríku, einn í Euglandi og einn hjá Kristjáni 1
■kaupmannni. Virðingarfylist N. N.
Bjarni amtmaður og skáld skrifar 1836 í brjefi til
ísleifs Einarssonar á Brakku um ýmislegt, er honum
þótti miður fara hjer á landi, og endar með þessu:
»Ef þessu fer fram, þá fer jeg að biðja þess, að föð-
urlandið mitttaki dýfur, og drepi á sjer lýsnar«. Tr. G.
Prentvilla er í myndinni á bls. 2; þar stendur
»Asía 43,510.780 ri.kilori). 32,« á að vera 32,«°/o. A 4.
bls. er myndin at Islandi ofstór í hluttalli eptir fólks-
.fjölda annara landa., A 7. bls. um »skrifandi menn og
,lesandi« stendur: ilsland 99?°/o« á að vera 99lli°jo, að
vitni biskups, eptir skýrslum þeim, sem prestar semja
og senda honum.
(72)