Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1897, Blaðsíða 38

Ttáka eitthvað við það, en sezt svo sjálfir að spilum og
■sopið upp alla peningana, svo furstanum var ólíft í
hallarskriflinu, og þar fátt annað af húsbúnaði en stól-
■ur og borð á þremur fótum; svona var nú- húsbúnað-
urinn. En ekki tók betra við, þegar hann fór að gæta
;að ástandi þjóðarinnar; þar voru Kússar á hverju strái.
Miitur og fjárklækir í hávegum, fjárhirzlur allar tóm-
■ar, og lögregluliðið í miklu ólagi. A þingi þeirra, sem
þeir kalla sóbrönju, var eigi allt af farið svo nákvæm-
lega eptir þingsköpunum, því þingmenn voru opt full-
ir og lentu stundum í áflogum. Það er því ekki aS
undra, þó. hinn ungi fursti fyndi stundum til óyndis í
þessum fjelagsskap, og efaðist um að sjer myndi auön-
ast að gera merm úr þessum hálfviltu mönnum, sem
■svo var búið að gjörspilla, og ljetu nú eins og ótemj-
ur af kátínunni yfir því, að vera slopnir úr klóm
'Tyrkja.
Þó er óhætt að fullyröa að allt hefði farið vel, ef
hann og þjóð hans hefðu fengiö að vera ein um hit-
una; en þar var öðru nær. Það sást fljótt að velgjörða-
mennirnir rússnesku höfðu frá öndverðu ætlað Búlg-
urum að verða forvörður sinn þar suöur frá, þar sem
þeir gæti svo sjálfir legið í leyni til árása suöur á
hóginn. Furstinn hugsaði mest um hag og heill þjóð-
•ar sinnar og menningu hennar, og vildi geta uotið til
þess vináttu og aðstoðar Rússa, en þeir hugsuðu ein-
ungis um áform sín, og það bar á milli. Þeir vildu
vera húshóndinn á heimilinu, og furstinn varð að láta
sjer þetta lynda. Hann varð að hafa rússneska ráð-
gjafa, og eins urðu flestir hinir æðstu embættismenn
■hans að vera Rússar, og þau ein úrræði átti hann, þeg-
ur allt keyrði úr hófi, að fara til Pjetursborgar og
bera sig upp undan þeim við mág sinn og láta vald-
boð hans þagga ofsann og ónotin um stund. En þeir
rægðu hann í staðinn, allt hvað þeir gátu, kváðu hann
draga taum lútersku kirkjunnar móti hinni rússnesku,
■og það er að koma við hjartaS í Rússum, sem eru
mestu trúmenn, engu síSur en Tyrkir og Englendingar.
Þeir kváðu hann líka Þjóðverja vin og Rússa fjanda í
hjarta sínu, og sögðu, að Rússar og allt rússneskt yrði
þar fóttroðið meðan þessi þýzki smáprins sæti aÖ
landi.
(28)