Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1897, Síða 50

;aptur heim í vagni með vini sínum einum Petkow að
-nafni. Vagninum var allt í einu haldið föstum á miðju
-strætinu. Þeir fjelagar heyrðu byssuskot og þutu út
til að sjá hvaö um væri að vera, en í sama vetfangi
•hlupu 3 menn á Stambúlow með langar sveðjur í hönd-
um, og hjuggu hann og stungu af mestu grimmd.
Vörnin varð skömm, sem von var, af vopnlausum manni.
'Oddar og eggjar tættu hold hans. Fjöldi manna sáu
þennan atburð, en enginn kom til bjargar; loks þegar
morðingjarnir höfðu leikið hann sem þeir vildu, hurfu
iþeir í mannfjöldann. Þegar að var komið, lá Stam-
-búlow á götunni flakandi í sárum og hallaði höfði upp
-aö Petkow, því hann var minna sár. Iíann lifði þá
•enn í tvo daga og hafði ráð sitt óskert og ráöstafaði
við konu sína reikningum sínnm og skjölum, og svo
var fjörið mikiö, að hann ásakaði konu sína fyrir að
ihún vildi ekki lofa honum að fara á fætur.
Undir andlátið sagði hann við konu sína: »Nú
•er allt búiö; að einum tíma liðnum er jeg dauöur, en
þegar úti er um mig, máttu ekki taka á móti neinu
úr furstahöllinni. Skilurðu mig?« »Já, jeg skil þig«,
• svaraði hún. »Beygöu þig þá niður og gefðu mjer
koss«. Þetta var hans seinasta orð. Hann andaðist
snemma morguns 18. júlí og var jarðaður að tveim
dögum liönum. Jarðarförin var ekki kyrrari en lífiö
hafði verið. Skríllinn elti líkvagninn með óhljóðum.
•og skaut af skammbyssum á Ukkistuna, á götinni þar
•sem morðið var frarnið lenti 1 blóðugum áflogum og
skríllinn æpti siguróp yfir hinum fallna fjandmanni.
• Sjálfur dauöinn gat ekki komið sættum á, og þar sem
leiöi hans er eitt sjer á víðum völlum fyrir utan borg-
ina, verða vopnaðir hermenn að halda vörð, svo friði
.grafarinnar sje ekki raskaö.
Orlögin hafa þá losaö Ferdínand fursta við Stefán
-Stambúlow; en eitt er víst, að nafn Stambúlows mun
difa, þegar búið er að gleyma Ferínand fursta.
(Tekið að mestu eptir »Nyt Tidskrift«).
Þ. E.
(40)