Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1922, Blaðsíða 56

ufð leikrita falin í orðunum eða réttara sagt milli
orðanna, í því, sem orðunum fylgir, eða það, sem
liggur milli línanna, lýsir oft miklu betur því, sem
fram fer milli tveggja sálna, en orð geta lýst. Það er
ekki fegurð orðanna, orða þeirra, er skýra eiga at-
hafnirnar, sem hefir verulegt gildi fyrir leikrit. Pað
eru ekki þessi samtöl, heldur undirsamtölin, orð,
sem oft virðast vera til einskis töluð, eða réttara
sagt hin þögulu samtöl, er tvær sálir eiga sín á milli,
því að orðin sjálf eru mjög hversdagsleg. — — Alt,
sem hægt er að segja, er í raun og veru einskis nýtt.
Pví að hið óafvitandi er meira virði en hið afvit-
andi; vizka barns, er gengur hjá, er dýpri en öll orð
hinna miklu vitringa. Orðin nægja ekki til að skýra
það, sem fram fer milli tveggja sálna.-------Pannig
er það í hversdagslífinu; það, sem ég segi, liefir oft
minst gildi, en nærvera mín, sálarásland mitt, fram-
tíð mín og fyrverandi líf mitt, hvað úr mér muni
verða, ein leyndarhugsun, stjörnurnar, sem eru mér
hliðhollar, örlög mín, þúsund og aftur þúsund leynd-
ardómar, sem eru i kringum mig og ykkur; alt þetta
talar til ykkar á sorgarinnar augnablikum og svarar
mér einnig. Alt þetta liggur bak við orð ykkar.-------
Ef þú ert eiginmaður, dreginn á tálar, eða vonsvik-
inn vinur eða yfirgefin eiginkona og kemur til mín
og ætlar að drepa mig, þá er það ekki grátbeiðni
mín, sem veldur því, að þú stöðvar handlegginn og
hættir við morðið, heldur er það af því, að þú hefir
máske rekist á einhver af þessum óvæntu öflum og
sál mín veit, að þessi óvæntu öfl vaka í kringum mig
og eitthvert orð þessa launmáls veldur því, að þú
hættir við fyrirætlun þína.-------Petta eru heimar
þeir, er ráða örlögum okkar og þar hljóma þau innri
samtöl, er við viljum heyra bergmálið af. Samtöl lífs-
ins frá sál til sálar. Pví að í raun og veru lifum við
að eins frá sál til sálar og erum guðir, er ekki þekkj-
ast. Pannig lifðu síðustu persónur Ibsens, frá sál til
(22)