Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Síða 35

guðfræðaprófl, en þegar i stað tók hann að stunda
tungur Austurlanda og lauk meistaraprófl í þeim
tveim árum síðar; þókti kenna þar hinna snöggu
breytinga, sem einkenna ævi hans. Siðan fór hann
til Frakklands til framhaldsnáms og var þar árlangt,
kom siðan heim aftur og hugðist að fara til Egypta-
lands í tungumálarannsókoum. Monrad hafði í utan-
landsferð sinni orðið fyrir áhrifum frjálslyndra manna
i stjórnmálum og kirkjumálum. Einmitt um þær mund-
ir, er hann kom aftur, bar að andlát Friðriks sjötta.
Af hendingu var Monrad þá staddur á stúdentafundi,
sem Orla Lehmann liafði kvatt til og senda skyldi bæn-
arskrá til hins nýja konungs um frjálslegra stjórnar-
lag. Tillaga Lehmanns fekk daufar undirtektir og
myndi hafa fallið, ef Monrad hefði ekki kvatt sér
hljóðs. Var ræða hans rómuð að mælsku, og brá
svo við, að tillagan varð ofan á. Þar með var ten-
ingunum kastað. Úti var um ferðina til Egyptalands
og tungumálarannsóknir. Héðan af heyrði hann til
stjórnmálamöunum þjóðar sinnar; einungis í stjórn-
málalíflnu gat hann sefað óróa anda síns og fundið
starfsvæði, er hentaði þessum fjölhæfa gáfumanni.
Monrad komst nú brátt í fremstu röð frjálslyndra
manna með Dönum. Tók hann þegar að rita um
stjórnmál, en mál var þá þegar höfðað á hendur
honum, og sumarið 1840 var hann dæmdur i sektir,
og skyldi jafnframt ritskoðun hvíla á öllu þvi, er
hann léti frá sér fara um heilt ár. Um þessar mundir
var hann ásamt öðrum kominn í ritstjórn blaðsins
»Fædrelandet«, og af greinum hans þar leiddi fjölda
ávarpa og bænarskráa frá almenningi til konungs
um bætt stjórnarfar. Pessu svaraði stjórnin með
því að banna embættismönnum að rita undir slík
ávörp. Síðan (1841) varð Monrad bæjarfulltrúi í
Kaupmannahöfn, hvarf frá »Fædrelandet«, tók við
ritstjórn á »Dansk Folkeblad« og birti sérstaka
stjórnmálaritlinga. Póktu þessi rit hans bera af öllu
(31)