Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Síða 73

sinn fyrir nokkurum manni; bar því til, að menn
kenndu á stundum nokkurs ofsa af honum, ef honum
þókti sér misboðið, og var hann þá enginn jafnaðar-
maður kallaður, enda átti hann stundum hlut að
málum manna, þar sem hann mátti vera laus við.
Hann var stór að vexti og gervilegur að allri ásýnd,
greindur og skorinorður og vel máli farinn, og þó
heldur raussamur. Hann var auðugur að jarðagózi,
og átti hann Eystra-Garðsvika, þar sem Filpus bóndi
bjó, sem fyrr er frá sagt. Einn dag, sem hann heflr
frétt þau tíðindi, að kýr Filpusar, Rauðhyrna, varð
fyrir áverkanum, ríður hann að heiman og að Velli,
þar er sýslumaður Bonnason bjó, og sögðu menn
svo, að þeir sátu um daginn á einmælum, og vissi
þó enginn gerla, hvað þeir ræddust við. En um
kvöldið heyra menn að Stórólfshvoli, að barið er að
karldyrum, og þó heldur þungt. Griðka er send til
dyra og spyr, hver úti sé. Sá segir til sín, að þar er
kominn Sæmundur bóndi frá Eyvindarholti og vill
hitta að máli Filpus, húskarl Sigurðar prests. Griðka
lýkur upp og býður honum inn í skála, en honum
þykir áliðið dags, og segir, að hann viil fyrir hvern
mun komast heim að kveldi og hitta Filpus það
bráðasta. Hittast þeir svo og taka tal með sér. Kem-
ur það þá upp, að Sæmundur bóndi segir, að hann
átti kú þá, sem áverkann fekk, að hún var jarðar-
kúgildi í Eystra-Garðsvika, og er hann nú kominn
að vita, hvern sóma hann vill gera sér af þessu
máli; segir, að honum hafl ilia farið, skynsömum
manni, að leggja til málleysings, og hét þar í mikla
fólsku; sé í lögum mikið viðlagt ódæði slíkt og muni
nær höggva æruleysi. Og fleiri orðum fer hann hér
um. En þar kemur jafnan niður, að hann vill vita,
hverju hann vilji bæta fyrir sig. Húskarl segir, sem
margir hugðu satt vera, að það var voðaverk og
og enginn ásetningur eða tilstofnan, þar sem hann
særði kúna. En bóndi lætur sem það muni óvist, að
(69)