Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Blaðsíða 76

Kap. 5. En sem lýsir um morguninn, er Sæmundur
á fótum, eins og vandi hans var, pví að hann var
búsýslumaður mikill og árla uppi á hverjum morgni,
hvort sem hann var heima eða heiman. Leitar hann
nú að húskarli og verður reikað víða, en nær eigi
að koma á hann auga. Sem lítil stund er liðin,
klæddist Sigurður prestur og kemur út að signa sig.
Sér hann þar Sæmund, og ganga þeir inn. Segir Sæ-
mundur, að nú biður hann prest gera sem greiðast
fyrir um erindi sín, að gerningur milli sín og Fil-
pusar verði skrásettur og að hann ijái þar til blek
og önnur áhöld, en prestur segir það allt velkomið.
Spyr þá prestur, hvar Filpus sé, og lætur kalla hann
fyrir sig og spyr, hvort þeir Sæmundur hafl lokið
málum sínum og hverjar lyktir hafi orðið með þeim.
Segir svo húskarl, að hann fyrir hvaðvetna vill hafa
ráð húsbónda síns, en hann sjálfur kunni ekki að
sjá, hver þessi mál séu; hann hafl að sönnu hræðst
þau ummæli, sem Sæmundur bóndi hafl haft við
sig og tillögur sýslumanns, en þó hafl sér vaxið í
augum svo miklar fébætur fyrir voðaverk. Biður
hann nú prest ásjár og kveðst hans ráðum hlýða
munu. Segir þá prestur, að »það er fljótt til and-
svara, Filpus, að eg ekki ræð þér að ganga að þessu;
er þar gengið á fávizku þinni, en þú ert maður ein-
faldur og ólögkænn. En yður, Sæmundur bóndi, óska
eg þess, að mál þessi megi verða yður að veg og
sóma og lykta ekki síður vegsamlega en þau eru nú
reist stórmannlega«. Sá þá Sæmundur, að þótt prest-
ur ræddi svo bliðmannlega, myndi eigi þykkjulaust
með öllu, en að hann myndi ónýta gerning sinn
kvöldið áður, en fylgja húskarli sínum. En Sigurði
presti var svo varið, að hann skipti þá sjaldan geði
sinu, er hann átti í málum eða einhverjum þeim
viðskiptum við aðra, sem honum þóktu nokk-
uru skipta, en var þó skapbráður ella, og því
sögðu það sutnir, að hann væri viðsjáli; ef því væri
(72)