Freyr - 15.12.2004, Blaðsíða 8

Reiðskemman á Skáney er notuð til tamninga. (Freysmynd).
hann í dag. Við reynum yfirleitt
að fylgjast með hrossunum sem
fara frá okkur, hvemig gengur og
hvað verður um þau.
Hross til útflutnings?
Útflutningurinn er minni nú en
hann var, t.d. á tímabilinu 1975-
1990, þá kom fyrir að við seldum
út allt upp í 13 hross á einu bretti.
Nú fer þetta oft þannig fram að
hinn erlendi kaupandi kemur
hingað og velur sér hest, eða
„mátar sér hest“ eins og við segj-
um stundum.
Við höfum selt hross til flestra
Evrópulanda, sem kaupa íslensk
hross á annað borð, sem og til
Bandaríkjanna og Kanada. Amer-
íkumarkaðurinn er miklu þyngri
og erfiðari en sá evrópski vegna
þess að í Evrópu eru menn komn-
Skáney var útnefnd Hrossaræktarbú Vesturlands árið 2004. Bjarni, Haukur
og Birna með verðlaunagripinn. Myndin er tekin á Hótel Borgarnesi.
ir miklu lengra í reiðmennsku og
þekkingu á íslenska hestinum.
Er svo ekki flutningskostnaður
meiriþangað en til Evrópu?
Jú, en það skiptir ekki máli ef
kaupandinn ætlar að eignast grip-
inn. Á móti kemur að það eru ekki
tollar á hross þangað, eins og inn
á Evrópu.
I Ameríku er greitt fyrir sóttkví,
í 2-3 sólarhringa, sem við teljum
að sé óþarfi þegar hross koma frá
Islandi. I Evrópu greiðir kaupand-
inn auk flutnings, toll, svokallað-
an geldingaskatt, en inn í Noreg er
kjötskattur, nkr. 5 á kg, þó að há-
marki 5000 nkr. en ekki tollur.
Þetta er verulegur þröskuldur í
þessum viðskiptum og okkur
finnst úrelt fyrirbæri nú þegar
komið er fram á 21. öldina.
Svona tollur er ekki í Ameríku
og það dregur úr verðmuninum
austan hafs og vestan þar upp er
staðið. 1 Ameríku er kaupandinn
eldri og þarf meiri stuðning og
leiðbeiningar. Einkennishópurinn
þar eru konur á miðjum aldri, sem
eru búnar að koma upp bömum
sínum og eiga peninga og kaupa
sér hest sér til yndis og ánægju.
En það er fleira fúrðulegt í þess-
um efnum. Færeyingar hafa lengi
keypt af okkur hross og áður fóm
þau með skipi, en þau máttu ekki
fara beint í land í Færeyjum vegna
þess að þar er ekki tollhöfn fyrir
ESB, heldur þurfti gámurinn að
fara í land í Árósum í Danmörku
og bíða þar í hálftíma og þar með
var hrossið komið til ESB lands
og aftur um borð og þvældist næst
með skipinu í 10 daga um Norður-
löndin áður en það kom aftur til
Færeyja, þá fyrst fékk það að fara
frá borði. Þá urðu að vera 8 hross
í gámnum, það mátti ekki vera eitt
eða tvö. ESB „reglumar“ láta ekki
að sér hæða. Alls ekki má nota
Norrænu, ferjuna flottu. ESB
bannar það. Það kostar um 30
| 8- Freyr 11-12/2004