Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1953, Síða 99

ÚR BRÉFUM JÓNS JÓNSSONAR
81
yngri, þó mér þyki þau oftast helzt
^il andlaus og benda í skrílsáttina.
'®n ég kann vel við mig einn heima,
iifi í mínum heimi og hugsa mínar
i*ugsanir.
9. apríl 1914
Hvort ég hef skilið lífsstefnu þína
skáldskaparstefnu rétt, að þínu
aliti, veit ég ei. Ég dæmi eins og
éicerður almúgamaður, með tak-
^arkaðri þekking. Guðm. Friðjóns-
s°n skrifaði um þig ritdóm í Skírni.
las hann einu sinni fljótlega, var
S^stur og tók bókina, þegar aðrir
v°ru háttaðir (ég fer á mis við margt
Vegna getuleysis að kaupa bækur).
þðm. fór þar með þig í hring,
náttúrl. í góðu skyni, því þá unni
ann þér og var ekki búinn að fá á
Sl§ þessa Haf-steiningu. Ég er ekki
ains lærður og G. F. Og ég hef tekið
eina línu í lífsskoðun þinni (ætla
ika hún liggi beint). Og mig
angar að segja þér hana nú, af því
”ru ^iggur svo vel til höggsins11,
eins og þú sagðir við mig!! Ég tek
in eigin orð að einkenna lífsskoðun
Plna- Þessi vísuorð:
Tíi
aeskumannsins:
r , eyndu að safna þér sannfæringu,
aso-nnfœring skaltu’ ekki tauta oní
bringu^ o. s. frv.
Að^anns n starfsárunum:
^ hugsa’ ekki í árum, en öldum,
olkeimta ei daglaun á kvöldum“.
o. s. frv.
Rn 6^lnnar 1 kvöldkyrrðinni:
Pegar hinzt er allur dagur úti
09 ^PPgerð skil,
9 .Va^ sem kaupið veröld kann að
virða
Sern vann ég til:
i slíkri ró ég kysi mér að kveða
eins klökkvan brag,
og rétta heimi að síðstu sáttarhendi
um sólarlag.
í prósaisku máli:
Aflaðu þér sjálfur sannfæringar,
og segðu hana einarðlega. — Lifðu
til að gjöra heiminn betri. — Og
skildu sáttur við alla. —
Þetta er mín einfalda alþýðu-
mannsskoðun á skáldskaparstefnu
þinni. Ég veit ei, hvort okkur kemur
hér saman. — Býst við okkur kæmi
saman í mörgu, ef við sæjumst. Og
býst við, að við höfum sundurleitar
skoðanir á ýmsu.1)
25. júlí 1916
Gott þótti mér þér féll það vel í
geð, að ég sendi Gutta heim, vona
hann sé nú kominn heim2). Um
hann sem skáld sagði ég eitthvað á
þessa leið:
1) 1 svari slnu vi8 þessu bréfi Jóns segir
Stephan G. m. a. (7. júní 1914): Enginn
hefir víst tekiS fram lífsstefnuna I ljó'Sum
mínum eins létt og glöggt og þú I bréfinu,
enda hefir mér aldrei fundizt þurfa aS
þræla viti sínu nein ósköp út til aS finna
hana. Ég þykist hvorki hafa veriS svo
orSvar né dulur á henni. Hitt var til: ÞaS
kom sér eitt sinn hentuglega viS aldar
hátt aS brýna inn I fólk, aS ég væri einkis
meSfæri I aS botna, ef ekki vegna „bulls“,
þá vegna „ofvizku", hvaSa munur sem á
því kann aS vera. Á hitt hefi ég samt rekiS
mig, aS réttir og sléttir alþýSumenn hafa
lært utan aS og skiliS hárrétt vísur, sem
lærSir rýnendur um þá hluti hafa kvartaS
um torskilning á, og ég fariS aS halda, aS
nokkuS af nauSinu um þaS væri lygi eSa
látalæti. En satt aS segja, ég hefi miklu
meira gaman en áhyggjur út af því,
hvernig um rugliS mitt er dæmt. Veit, aS
ég bauS þaS eitt, sem ég átti skást til.
2) Hér mun Jón eiga viS grein: Gutt-
ormur J. Guttormsson skáld I Nýja íslandi,
er hann hafSi sent til íslands og kom I
XIV. árg. ÓSins (1918).