Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1953, Qupperneq 100

82
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
„G. er viðurkenndur eitt hið bezta
hinna yngri skálda hér vestan hafs,
og það tel ég mér óhætt að fullyrða,
að hjá engu hinna yngri skálda hér
sést meiri framför. Hann er jafn-
vígur á háð og alvöru. Er ekki skáld
neinnar klikku hvorki andlegrar né
veraldlegrar. Hann yrkir „fyrir
eigin reikning“. Hann þótti fyrst
nokkuð svæsinn í ádeilum sínum,
en í seinni tíð gætir hann meira
hófs. Svo nú mun mega segja um
hann líkt og sagt var um J. Thor-
oddsen í form. fyrir kvæðum hans,
að „hann er snarphæðinn, en þó
græskulaus11. Montið og reiginginn
og gróðabrallsspillinguna og fyrir-
litning fyrir íslenzku máli strýkur
hann vægðarlaust með háðsvipu
sinni, þar sem honum finnst bóla á
þessum þjóðlöstum. En aftur er hann
fullur lotningar fyrir því, sem gott er
og göfugt. Um frumbyggjana ísl.
yrkir hann með lotningu, og óska-
landinu sínu, Nýja ísl., syngur hann
lof með sonarlegri viðkvæmni. Hann
dregur skýrar myndir, þegar hann
lýsir nátúrufegurðinni, eða hamför-
um náttúruaflanna, sem laða hug
lesarans á sömu sjónarhæðina, sem
skáldið sér myndina frá.“
23. ágúst 1918
Ég get ei stillt mig um að ónáða
þig enn, setjast hjá þér og rabba við
þig um ísland. „Tíminn“ er nú búinn
að færa mér sambandslögin nýju.
Ég er barnglaður yfir þeim, og þess
geldur þú, ég hef hér engan, sem
jinnur til með mér um þetta mál.
Ójú, þeir eru glaðir, að ísland sé nú
frjálst, glaðir svona á sama hátt og
þeir hefðu fengið tvílembda á, sem
liti út fyrir, að fæddi lömbin, ein-
hver vestur-íslenzk kviðfyllisgleði,
en ég krefst meira. Ég vil eldheita
gleSi, og hana veit ég þú átt og þeir
fáu, sem vilja „deyja oní Dýrafjörð“
(kæra þökk fyrir það kvæði). •—
Ég geng út frá því, að við séum
samdóma um þessi nýju sambands-
lög. Mín skoðun er þessi: Hér eftir
er það óhrekjanlegt, að ísland er
fullveðja ríki og fáninn sýnilegt tákn
þess. Allt þetta sameiginlega eru
samningsatriði, milli tveggja jafn-
rétthárra aðila. Auðvitað eru í samn-
ingnum „fínar“ taugar frá Dana
hálfu til þess að tryggja afstöðu
Danm. til Islands fjárhagslega. £’n
þar er ísl. lagt í hendur að nota
sér sjálfstæðisrétt sinn til að varast
yfirgang Dana. Gjöri þeir það ekki,
innlimi þeir sig andlega og fjar'
hagslega við Dani, sýnir það, að þeir
eru ekki frelsinu vaxnir. Það er „fín r
aðvörun frá Tryggva í grein 1
Tímanum: „Fjárhagsleg innlimun •
Mér líkar vel, að milljónin fór til há-
skólans íslenzka. Hin milljónin er
auðvitað andleg gildra til að veiða
íslendinga andlega, en getur orðið
samt til góðs, ef allrar varúðar er
gætt. — Jæja, svona lít ég nu a
málið í aðaldráttum. Ég er ekki ríklS'
réttarfróður og þori ekki ei að segja
um, hvað þetta ráðgjafanefndir, að'
stoðarerindrekar o. fl. kann að ge^a
leitt til. En það er allt samningsma >
breytanlegt, ef illa reynist.
10. febrúar 1921
Og hvað svo? Heim ætla ég íyrS^
að sveima. Þaðan hef ég ekki £el]°L
blöð síðan seint í nóv., veit því
Er spenntur að heyra, hverm
Reykjav. kosningin þrífætta 0 _
Mér virðist eftir síðustu ráðagerðnI”
um útnefning þm. efna eins
Tíminn og Lögr. væru aftur að fja