Heimilisritið - 01.09.1945, Qupperneq 36

Tengdafólk
Smásaga úr daglega lífinu
EG HAFÐI einungis þekkt
Frede Möller í tvo mánuði áð~
ur en við giftum okkur.
Hann hafði vellaunaða stöðu,
svo ég gat sagt upp skrifstoíu-
starfi því, er ég hafði gegnt. Eg
var víst vel þokkuð, því að
samstarfsmenn mínir gáfu okk-
ur dýra brúðargjöf, og forstjór-
inn kvað mig geta fengið stöðu
hjá sér, hvenser sem mér þókn-
aðist.
En ég þóttist viss um, að ég
myndi aldrei hverfa þangað oft-
ar. Eg elskaði manninn minn
svo heitt að ég mátti ekki af
honum sjá. Eg átti enga aettinga
á lífi. Eg var svo sæl að mér
fannst, að svo mikil hamingja
sem mér hafði fallið í skaut,
gæti naumast varað lengi.
Frede var yndislegur maður,
góður og fallegur. Hann unni
mjög fjölskyldu sinni. Faðir
hans hafði dáið fyrir tíu árum,
þegar Frede var átján ára. Frá
þeim tíma hafði hann séð fyrir
móður sinni og tveim systkm-
um. Eg var hreykinn af þvi,
hve vel hann hafði reynst
skylduliði sínu. Hann hugsaði
aldrei um sinn eigin hag.
„Nú förum við í gistihús, elsk-
an mín“, sagði hann, eftir að
við höfðum vérið gefin saman.
„En fyrst förum við til mömmu
og Kis og símum til Rolfs“.
Rolf var í skóla og yngri en
Frede. „Eg veit að mæðgunum
geðjast vel að þér. Við berum
þig öll á höndum okkar“.
Eg var nú ekki fullviss um
að fjölskylda Frede tæki á móti
mér opnum örmum. En svo fór
það þó. Móðir hans og systir
föðmuðu mig og kysstu.
Tengdamóðirin sýndi mér sam-
stundis garðinn sinn, og Kis
bar á borð þær beztu kökur er
ég hafði fengið alla mína ævi.
Kis hafði sjálf bakað þær. Hún
var þrjátíu og fimm ára að
aldri, stór og heilsuhraust, en
leit ekki út fyrir að vera eldri
en tuttugu og fimm ára.
Tengdamóðir mín var lítil vexti,
hárið silfurhvítt og eftir fram-
komu hennar að dæma, hafði
34
HEIMILISRITIÐ