Heimilisritið - 01.09.1945, Blaðsíða 28

Heimilisritið - 01.09.1945, Blaðsíða 28
inu, og aðrir en þeir tveir voru ekki í búðinni. Hann varð að fá lausn á gátunni. Hann hringdi því eftir lögreglunni, en gætti þess að hafa aldrei augun af hinum örugga og ró- lega manni á meðan. Tveir óein- kennisbúnir lögreglumenn komu fljótlega inn í búðina. Viðskiptavinurinn leyfði fús- lega, en þó hneykslaður, að láta leita á sér mjög vandlega og kvaðst vilja, fremur en nokkur annar, fá að vita sannleikann í málinu. Hver vasi og hver fell- ing í fötum hans var nákvæm- lega rannsökuð. Hann fór líka S KRITLUR HNAPPAR Það var áður en Reykvíkingar fengu rafveitu. „Eg las athyglisverða grein um rafmagnið í blaðinu í morgun“, sagði unga konan við manninn sinn. „Þar stendur að við munum innan skamms geta fengið ljós og jafnvel hita í allar íbúðir, bara með því að þrýsta á hnapp“. „O, það komum við nú aldrei með að nota“, svaraði maðurinn. ,Hvers vegna ekki, má spyrja?“ „Af því að þú kemur aldrei við nokkum hnapp — líttu bara á vestið mitt“. úr skónum og sokkunum og opnaði munninn. Óhugsandi var að hann hefði gleypt hringinn. Kaupmaðurinn varð að lokum að biðja manninn auðmjúklega afsökunnar og leyfa honum að fara frjálsum ferða sinna. En fáeinum yikum síðar, þeg- ar vorhreingemingar fóru fram á búðinni, fannst dálítið af harð- þornuðu tyggigúmíi, undir ytri brú búðarborðsins, og í því var greinilegt far eftir demants- hringinn sem horfið hafði. Þar hafði hjálparmaður þjófsins tek- ið hann daginn eftir að leitað hafði verið á þjófnum. GAT EKKI VERIÐ HANN Tveir skógarhöggsmenn börðu að dyrum hjá Andrési gamla. „Afsakaðu ónæðið, Andrés", sögðu þeir, „en við gengum fram hjá dauðum manni, sem lá við veginn héma í skóginum og okkur fannst hann líkjast þér“. „Jæja“, segir Andrés. „Hvemig leit hann út? Var hann hár?“ „Nei, á stærð við þig“. „Var hann gráhærður?“ „Já, já“. „Og með alskegg?" „Alskeggjaður, já“. „En hvernig var fótabúnaðurinn? Var hann í hnéháum leðurstígvél- um?“ „Nei, við gátum ekki bettir séð en að hann væri í venjulegum skóm“. „Nú, þá getur það ekki verið ég“. 26 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.