Heimilisritið - 01.09.1945, Qupperneq 56

Það var hægðarleikur að leyn-
as.t í skóginum.
Sólin gægðist upp fyrir sjón-
•deildarhringinn, það sást örmjó,
glóandi rönd af henni yfir
myrkvuðum skóginum. Geislar
hennar flæddu beint á móti
X)ick og blinduðu hann. Hann
grillti þó í einhverja mann-
veru, sem kom á móti honum
•eftir veginum og hlaut að hafa
heyrt skotið.
„Hver er þar? Hver er þar?“
heyrði hann kallað.
Hann þekkti að það var rödd
Cynthia Drew og hann tók á
rás, þótt hún hlypi einnig á
móti honum. Þau hittust ein-
mitt beint á móts við hús Sir
Harveys. Cynthia var þrótt-
mikil stúlka, ófeimin og hlátur-
mild, en ekki alltaf gott að
átta sig á því hvað henni bjó
í skapi. Um útlit hennar voru
allir sammála; ljóshærð, blá-
•eygð, fögur litbrigði í andliti,
fallegar tennur — hún var fríð
stúlka.
„Dick! Hvað er þetta?“
„Eg er hræddur um að það
sé alvara á ferðum“.
„En hvað í veröldinni ert þú
að gera hér?“
,;Ef .við snúum okkur að því,
þá mætti eins spyrja, hvað þú
sért að gera hér“.
Hún sló út annarri hend-
inni. „Eg gat ekki sofið, eg tók
mér morgungöngu. Dick! Var
það sem við heyrðum —“
„Skothljóð, já“.
Dick hljóp út að steingarð-
inum og einblíndi inn á milli
trjánna. Skammt frá þeim stað,
sem 'hann hafði séð rifflinum
miðað milli garðsteinanna,
greindi hann einhvem aflangan
hlut, sem skotmaðurinn hafði
kastað undir tré, þegar hann
hljóp inn í skóginn.
Dick klifraði yfir garðinn og
tók hlutinn upp, án þess að
muna nokkuð eftir þeirri þýð-
ingu, sem fingraför gátu haft.
Þetta var „magazín“-riffill með
hlaupvídd 22 — Winchester 61.
Hann var ekki í vafa um að
það var sami rí’ffillinn, sem
h'ann hafði búizt við að finna.
Eftir að Lesley Grant hafði
afhent Price riffilinn, daginn
áður, hafði honum yerið stolið
úr skotæfingatjaldinu. Það
■hafði Lord Ashe sagt.
54
HEIMILISRITIÐ