Heimilisritið - 01.09.1945, Side 47

unglingar höfðu barizt eins
hraustlega og mönnum er auð-
ið. En ekki nægir hugprýðin ein.
Eg spurði Bretana, hvernig
hefði verið ástatt um yélabún-
aðinn. Sex þeirra stóðu saman
dálítið afsíðis, og þeir sögðust
standa einir uppi af heilli l'iðs-
sveit, sem send hafði verið í
orustu við Louvain.
, „Þetta var vonlaus barátta",
sagði einn þeirra. „Það voru
einkum þessar steypiflugvélar
þeirra og skriðdrebamir, sem
brutu okkur hreinlega á bak
aftur“.
„En hvað var um sprengju-
flugvélarnar ykkar og >skrið-
drekana?“ spurði ég.
„Sáust ekki“; svöruðu. þeir
allir einum munni.
Þrír þessara manna höfðu
blóðug og óhrein sárabindi um
annað augað. Einkum virtist
einn þeirra beygður. Hann stóð
einn sér og beit á jaxlinn af
sársauka..
„Bölvuð óheppni“, hvíslaði
félagi hans að mér. „Hann missti
annað augað og er alveg eyði-
lagður út af því“.
„Segðu honum, . að það sé
ekki svo óskaplegt“, sagði ég
til hughreystingar, þótt ófim-
legt væri. „Eg er sjálfur blindur
á öðru auga, og enginn tekur
eftir því“. En býst við, að hann
hafi ekki trúað mér.
En þrátt fyrir sprengjuhroll-
inn og þrátt fyir ömurlegar
framtíðarhorfur þessara fanga
voru þeir þó glaðværir strákar.
Við F. gáfum þeim það, sem
við áttum af sígarettum, og fór-
um svo.
Aachen, 21. maí 1940
Komst loks á hinar eigin-
legu vígstöðvar í dag og sá þar
orustu sem var háð fram með
Schelde ánni í vestanverðri
Belgíu. Þetta voru hin fyrstu
alvarlegu vopnaviðskipti, sem
ég hef séð, síðan ég sá bardag-
ana í Póllandi síðast í sept-
ember.
Þegar við fórum til vígstöðv-
anna, ókum við aftur í gegnum
Louvain. Furða, hvað margir í-
búanna höfðu horfið heim.
Bændumir höfðu komið með
matvæli. Okkur þótti furðulegt
að sjá, að ofurlítil grænmetis-
torgsala var komin af stað á
eyddu stræti.
Við stefndum eftir veginum
suðvestur frá Brussel, til
Toumai, sem Bandamenn héldu
enn. Við Tubize, fáar mílur suð-
vestur af Waterloo, sáum við
hin venjulegu merki um nýaf-
staðnar orustur, húsin fram með
götunum löskuð eða hrunin, og
allsstaðar hálfbrunnar rústir.
Enn sem komið er, hugsaði ég
með mér, hefur þessi styrjöld
HEIMILISRITIÐ
45