Heimilisritið - 01.09.1945, Qupperneq 44

það henni, hve fljótt hún var
hertekin.
Þegar við ókum um borgina,
sáum við hér og hvar hálfhrun-
in hús, þar sem ein og ein þýzk
sprengja hafði vilst niður, eða
verið fleygt til að hræða fólkið.
Og allar brýrnar yfir skurðinn
í miðri borginni höfðu Bretar
sprengt af, en þær voru marg-
ar.
Veður er hlýtt og fagurt og
fjöldi borgarbúa er á götunum.
Á öllum er hinn sami svipur
stolts og beiskju, sem við höf-
um séð í öðrum borgum. Þýzki
foringinn, sem er fararstjóri
okkar, stöðvaði vegfaranda og
spurði til vegar að matsölustað,
þar sem við höfðum pantað
máltíð. Maðurinn, sem bar svip
af háskólakennara, skeggjaður
og með barðabreiðan hatt, leið-
beindi okkur, fálátur en kurt-
eis. Foringinn þakkar honum
með hermannakveðju. Prófess-
orinn lyfti hattinum erfiðlega.
Bráðlega komum við inn í
miðbæinn við Austurbrautar-
stöðina og ökum hratt þaðan
með óþörfum og hrottalegum
’hornablástri niður götuna og
inn á torgið framan við Hótel
Metrópól. Hversu mörgum sinn-
um hef ég reikað um þessar
götur að degi og nóttu á frið-
artímum, virt fyrir mér hina
friðsömu Brússelbcrgara, málað-
ar vændiskonur, búðarglugga,
þar sem breiddir voru út hinir
girnilegustu hlutir, sem aldrei
sáust í Þýzkalandi, appelsínur,
bananar, smjör, kaffi, og kjöt,
sýniglugga kvikmyndahúsanna
með nýjustu myndum frá Holly
wood og París og þröngina við
veitingaborðin úti á torginu.
Við borðum í Taveme Royale,
en þar var ég tíður gestur þeg-
ar ég var í Brussel. Eg er hálf
sneyptur að láta sjá mig þar
með þýzkum liðsforingjum.
Sem betur fer virðist yfirþjónn-
inn og lið hans ekki þekkja
mig, eða lætur svo. Herinn hef-
ur tekið þennan veitingastað í
gínar þarfir eins og Hótel
Metrópól, en þó slæðast þar
inn tveir eða þrír óbreyttir borg-
arar og fá afgreiðslu — undan-
tekning, býst ég við. Við snæð-
um hraustlega. Ekki sízt Þjóð-
verjamir frá utanríkisráðuneyt-
inu og útbreiðslumálaráðuneyt-
inu. Þvílíkur matur hefur ekki
verið fáanlegur í Berlín. árum
saman.
Nokkrir úr hópi okkar kaupa
upp á fáum mínútum allar
birgðir veitingahússins, af amer-
ísku tóbaki. Eg fékk þrjá pakka
af Lucky Strike. Eg get ekki
neitað mér um það, þar sem ég
hef orðið að reykja „snæri“ í
heilt ár í Þýzkalandi. Eg ætla
að spara þær og reykja eina á
42
HEIMILISRITIÍ>