Heimilisritið - 01.09.1945, Qupperneq 45

dag á eftir morgunverði. Flestir
kaupa heilpakka, og það léttir
á samvizku minni. Við greiðum
í mörkum yið uppsprengdu
gengi, tíu frankar fyrir eitt
mark. Að lokinni máltíð fara
flestir úr hópnum út og rupla
búðirnar fyrir pappírsmörk. Nu
eru þau í góðu gildi. Þeir kaupa
skó, sokka, regnkápur, kven-
sokka, allt hugsanlegt. Einn
ítalinn kaupir kaffi, te, tíu lítra
af olíu, og auk þess bæði skó
og fatnað.
Við F. förum saman og leitum
að búð, sem ég var áður heima-
gangur í, ekki til þess að verzla.
heldur spjalla við fólkið. Kona
eigandans er í búðinni. Hún
kannast við mig, hálft í hvoru.
Hún er hrædd og ringluð, en
ber sig vel. „Þetta kom svo
skyndilega", segir hún. „Eg er
ekki búin að átta mig enn.
Fyrst innrás Þjóðverja. Þá flúði
stjórnin. Við vissum ekki, hvað
var að gerast. Svo ruddust
Þjóðverjar inní borginaklukkan
átta á föstudagskvöldið, og nú.
er kominn mánudagur“. Hún
játar, að þýzku hermennimir
hagi sér „lýtalaust“.
„Hvar er maðurinn yðar?“
spyr ég.
„Eg veit það ekki. Hann var
kvaddur í herinn. Hann fór til
vúgstöðvanna. Eg hef ekkert
heyrt frá honum. Eg reyni bara
að vona, að hann sé lifandi“,
Tveir þýzkir hermenn slæð-
’ast inn og keyptu þrjá pakka
af amerískum vindlingum hvor.
í Þýzkalandi hefðu þeir ekki
fengið að kaupa meira en tíu
lélega þýzka vindlinga hvor.
Þegar þeir voru famir, sagði
hún:
„Eg hef búðina opna. En hve
lengi tekst það? Eg hef fengið
vörumar frá Englandi og Amer-
íku. Og bamið mitt. Hvar á að
fá mjólk? Eg er búin að ná í
niðursoðna mjólk til tveggja
mánaða. Hvað svo —?“
Hún þagnaði. Loks stundi hún
upp:
„Hvemig fer þetta að lokum?
Haldið þér að Belgía verði
nokkm sinni söm og áður, sjálf-
stæð, og við höfum kónginn
okkar?“
„Já, auðvitað verður hún eins
og áður ef Bandamenn vinna*',
svöruðum við að sjálfsögðu.
„Ef, já----? En hvers vegna
hörfa þeir svona hratt? Við
höfðum meira en milljón
manna her í Belgíu með Bret-
um og Frökkum. Og hann stóðst
ekki eins lengi og litli, belgiski
herinn 1914. Eg skil þetta
ekki“.
Við skildum það ekki held-
ur og fórum. Þegar við komum
aftur til matsöluhússins, biðu
bilamir þar og sumir ferðafé-
HEIMILISRITIÐ
43