Heimilisritið - 01.05.1947, Blaðsíða 27

Og þegar þau riðu þarna hlið við
hlið um bersvæðið, varð henni á
að hugsa með sjálfri sér. — í raun-
inni er ég ekkert leið yfir því, að
þetta missætti skyldi verða með
Rory og Helen. Það er hræðilega
ljótt af mér. En það er svo miklu
skemmtilegra að hafa hann svona
út af fyrir sig.
BRIGID var að dansa við Phil.
Það var yndislegt að dansa vanga-
dans við hann. Staðurinn var líka
yndislegur. Átthyrndur danspall-
ur, opinn á allar hliðar. Loftið var
hreint og ilmþrungið.
— Hefði það ekki verið hræði-
legt, ef myrkvun hefði verið í
kvöld?
— Mér þætti gaman að vera í
myrkvun með þér.
— Þetta var ekki ólaglega sagt,
sagði hún, hallaði sér aftur á bak
og hló við honum.
Hann tók þéttar utan um hana.
— Þú elskar mig, er það ekki?
— Jú. Nú vildi hún segja hon-
um það.
Þau fóru, eins og aðrir, að borð-
inu sínu, þegar lagið var búið.
Annað par hafði bætzt í hópinn.
Ungur maður í hversdagsfötum,
dökkur yfirlitum, og lítil, dökk-
hærð stúlka í hárauðum lérefts-
kjól, sportkjól, séi’kennilegum og
fallegum, sem virtist alls ekki neitt
óviðeigandi innan um alla fínu
kvöldkjólana.
Einhver kynnti þau. — Leila
Baird og Gordon, bróðir hennar.
Þau vissu ekki, að hér ætti að vera
bali í kvöld.
— Þetta er hörmung fyrir okk-
ur, sagði stúlkan og gretti sig
glettnislega. Gordy skipaði mér að
hitta sig á brautarstöðinni, þeg-
ar hann kæmi úr vinnunni, og við
fórum beint hingað, til þess að fá
okkur kvöldverð. Ef ég hefði bara
vitað, hvað hér væri um að^vera,
þá hefði ég getað komið í almenni-
legum kjól. Ég er hér eins og
mykjuklessa á stofugólfi.
— Lee, ég get farið með þig
heim snöggvast, svo að þú getir
haft kjólaskipti, sagði bróð'ir henn-
ar.
Hún hristi höfuðið. — Nei, ekki
vil ég missa neitt af þessu ágæta
balli. Hún leit í kringum sig og
kom auga á Phii. Ósjálfrátt tók
Brigid fastar um höndina á Phil
undir borðinu. — En ég veit ekki
— það er svo aumt að dansa bara
við bróður sinn. Finnst ykkur það
ekki?
Hún horfði ennþá á Phil. Það
var eins og liann gleymdi Brigid.
og að hann myndi ekki, að hann
héldi í höndina á henni. Hann hall-
aði sér í áttina til hennar. —
Ilvað segirðu um að taka eitt
spor með mér?
— Ef þú ert viss um, að það sé
ekki bara af meðaumkvun, sagði
hún glaðlega.
HEIMILISRITIÐ
21