Heimilisritið - 01.05.1947, Qupperneq 41

greinilega megrast, og hann væri
þeirrar skoðunar, að hann yrði að
fá sér bað í ískaldri ánni einu sinni
í mánuði til þess að ég fitnaði ekki
um of.
ÉG VONA að hann minnist öðru-
hvoru þessara daga þegar hann var
að hressast. Flöktandi Ijósbjarm-
anum frá arninum slær á loftið í
svefnherberginu, ég hef á mér and-
vara allar nætur og hlusta eftir
hverju hljóði, sem hann kvnni að
gefa frá sér.
Já, Páll, þú mátt til að minnast
þessa.
Nú er aðeins dagstofan eftir.
Hversvegna hef ég geymt 'hana
þangað til siðast? Ég held það sé
vegna þess, að börnin min fæddust
þar — litla, ljóshærða Diana, og
Terry, dökkur og óþægur. Ég man
hversu hreykinn Páll var af þeim;
hvernig hann gat látið með þau
og hampaði þeim. Og hvernig hann
sýndi þau og hældi þeim, talaði
eins og hann hefði fætt þau sjálfur.
Ef til vill minnist hann þess
líka, þegar ég er farin.
Og nú fer ég, áður en margar
mínútur líða, því nú er vagninn
kominn. Já, þarna er Barnes höf-
uðsmaður að stiga út og nú heyri
ég að Páll er á leiðinni til hans. Ég
ætla að vera róleg svo ég heyri
hvað þeir segja.
„Halló, Pá'll, er hún tilbúinn?
„Komdu inn, Barnes, ég skal
kalla á hana. Auminginn litli, hún
veit ekkert um það ennþá“.
Bjáni, hvað heldur hann að ég
sé? Heyrnarlaus, vitlaus?
„Dóra, Dóra, komdu hérna“.
Ekki alveg strax. Ég get elcki
farið alveg strax.
„Það er afar vel gert af þér að
taka hana að þér, gamli vinur. Ég
veit ekki, hvað ég hefði annars átt
að gera. Þú skilur, að mín hjart-
fólgna þolir ekki hunda, og það er
heldur ekki go'tt að hafa fugla-
hunda í London. Ef til vill get ég
seinna fengið Wendy til að hafa
kjölturakka, lítið kríli —“.
Ó, Páll, hvernig gaztu gert
þetta? Ekki þetta, allt nema það.
— Æ, jæja, ég verð víst að fara.
Ég heyri að hann kallar aftúr.
Hann ætlar að láta eins og þetta
sé skemmtiferð og ég verð að leika
mitt hlutverk.
„Vertu sælt, húsið mitt. Vertu
sæll, Páll“.
E N D I R
VarúSarráðstöfun.
Ferðamaðurinn: „Jæja, nú hef ég loksins ákveðið að klífa Jöfratind á
morgun. Hvaða varúðarráðstafanir þarf ég að hafa?“
Veitingamaðurinn: „Borga fyrirfram hérna“.
HEIMILISRITIÐ
35