Heimilisritið - 01.05.1947, Qupperneq 48

daginn áður, torvelduðu mjög inn-
siglingu á höfnina. Þó gat eitt og
eitt skip i einu komizt út og inn.
Snemma um morguninn lagðist
hirgðaskip með vistir að Austur-
garðinum. Matarkassarnir tepptu
umferð á bryggjunni þó nokkura
stund. Gamalt kunnugt Ermar-
sundsskip, Princess Maud, athug-
aði þennan dag tölu sokkinna
skipa, og mældi þrengslin í slædda
álnum, þar sem skipin fóru út og
inn. Breiddin var frá 250 til 490
fet. Það mátti ekki miklu skeika
á þessari fjölförnu leið, þar sem
auk þess er mjög rnikill straumur,
og allskonar bilanir á stýrisútbún-
aði gátu komið fyrir á hverri
stundu. Princess Maud varð sjálf
fyrir slysi þennan dag. „Fallbyssu-
kúlur sprengdu fermetra stórt gat
á vélarúmið“. Skipverjar tróðu
sængurdýnum í gatið „og losnuðu
á þann hátt við mikið af sjó“. Hún
varð að snúa aftur til Englands
til viðgerðar, sem tók nokkra daga.
A bakaleiðinni sá hún reköld,
fleka og fjölda af allskonar fleyt-
um á siglingaleiðinni. Nú var þjóð-
in vöknuð til vitundar um liina
hetjulegu tilraun. „Rafallinn“ fól
henni sigur. Nálægt átta hundruð
smáfleytur höfðu verið kallaðar til
starfa ásamt óteljandi fjölda af
opnum bátum. Þessi smáskip voru
nú í stöðugum ferðum fram og aft-
ur á hinum þrönga ál frægðarinn-
ar, undir loftárásum og fallbvssu-
skothríð óvinar, sem var grár fyrir
járnum. Veðurbreytingin hækkaði
vonina í hverju hjarta. Menn geta
séð, hvernig útskipunin gekk þenn-
an dag með því að lesa þessa til-
vitnun í dagbók, sem rituð var þá
um daginn.
„Við byrjuðum að vaða út í kl.
10.30 um kvöldið til þess að kom-
ast í tvo báta. Eftir þriggja stunda
róður reyndúm við að kornast um
borð í tvö herskip, en þau héldu
af stað rétt í þann mund, sem við
vorum að komast í kallfæri. Loks
tókst okkur, kl. 2 eftir miðnætti,
að komast um borð í tuudurdufla-
slæðara, en hann strandaði kl. 3,
og þá vorum við fluttir yfir í ann-
an slæðara“.
Einu sinni var 4000 manns skip-
að út á klukkustund þennan dag.
Skipin gátu flutt mun meira en
venjulega, því sjór var lygn. Einn
tundurspillir fylgdi fordæminu frá
Boulogne og tók 1400 manns í
einni ferð. Auðvitað var nokkuð
þröngt, en allt fór þó vel. Snekkj-
an Conidaiv, sem hlotið hafði hina
miklu frægð við Calais, aðeins
áttatíu feta löng á milli stafna,
flutti áttátíu hermenn í ferðinni
auk skipshafnar. Mikið af beztu
vinnunni við ströndina gerðu hol-
lenzkar skútur og belgiskir póst-
bátar, mönnuð brezkum sjóliðum.
Þetta var fimmti dagur ævintýris-
ins. Sjómenn töldu hann síðasta
vonda daginn. Þegar hér var kom-
42
HEIMILISRITIÐ