Heimilisritið - 01.02.1948, Qupperneq 14

Honum vöknaði um augu við
að sjá móður sína — magra, út-
slitna og-t.ötralega klædda — cn
lnin þekkti hann sýnilega ekki
heldur. Þegar hann kvaðst cng-
an farangur hafa og að Iiann
myndi greiða gistinguna fyrir-
fram, gaf hiin sérstakan gaum
að ainuin vönduðu fötum lians
og tiginmannlegri framkomu.
Svo sagði hún, að hann ætti að
borga fimrn dollara fyrir sólar-
liringinn.
Það Iá nærri að Carl ræki upp
‘hæðnishlátur, því að hann vissi,
eftir því sem luin hafði skýrt
Iionum frá í bréfum sínum, að
það var firnrn sinnum of hátt
gjald. Hún var að svíkja fé út úr
síniun eigin syni, og lnin skyldi
sannarlega fá það borgað!
Af ásettu ráði tók hann upp
alla peningaseðlana og fletti
þeim, eins og til að finna hina
réttu fjárhæð. Hann heyrði
hryglukennt andvarp frá móð-
ur sinni, en leit ekki upp, af ótta
við að hann gæti ekki stillt sig
um að brosa.
Síðan fylgdi gamla konan
honum til herbergis, sem hann
hefði getað fundið blindandi,
því að það var herbergið er hann
hafði soíið í sem drengur. Hann
lnJði sagzt heita John Burton og
vera frá Chieago. Hún spurði
hann þá, hvort hann kannaðist
nokkuð við son hennar, elsku
drenginn hennar — hann hefði
lofað að heimsækja hana ein-
hverntíma á næstunni. Nei, gest-
urinn kvaðst aldrei hafa heyrt
nafn hans fyrr.
Löngu eftir að gesturinn hafði
slökkt^ljósið hjá sér, sat gamla
ekkjan þögid og hugsandi. Hún
var svo undarleg á sv ip, að dótt-
ir hennar varð hrædd. Loks fór
unga stúlkan að hátta, en gat
ekki sofnað, og litlu síðar sá hún
ínóður sína læðast áleiðis til her-
bergis gestsins, með langan búr-
hníf í hendi. Dóttir hennar grát-
bað hana um að framkvæma
ekki fyrirætlun sína, en móðirin
svaraði:
„Þetta er eina tækifærið, sem
við fáum og ef við notum það
ekki verður húsið tekið af' okkur
upp í skuldir. Þá getum við líka
farið til Carls í Ameríku. Hví
skyldi þessi ameríski ríkisbubbi
hafa alla þess peninga, en við
enga? Eg er alveg ákveðin“.
Hún þaggaði niður í dóttur
sinni með því að ota að henni
hnífnum, fór inn í herbergið og
myrti sofandi gestinn. Svo tók
hún peningaveskið hans, kheddi
h'kið í fötin og kastaði því með
aðstoð dóttur sinnar niður í gil,
sem þar vár nærri. Meðfram gil-
barminum lá gata, svo að það
myndi líta svo út sem ræningjar
hefðu ráðist þar á manninn og
svipt hann lífi.
3.2
HEIMILISRITIIJ