Heimilisritið - 01.02.1948, Side 27

RUSSNESK SKOrSAGA
Leitm að þjóinum
Eftir MIKHAIL SOSTÉNKO
ÞAÐ VAR stolið brenni í
garðinum við bæjarhúsin, sem
^ ið búum í. Athjíglisverð stað-
reynd er það, að þjófnaðurinn
var framinn að vetrinum — þeg-
ar brenni er vafalaust einkar
rnikils virði bæði þjófnum og
eigaiulamun.
Vitaskuld liefur fólk ágirnd á
brenni á öðrum tímum árs: þeir
menn eru jafnvel til, sem gefa
það livor iiðrum í afmatisgjöf.
Frænka mín, I.ísaveta Igna-
tévua, fékk einu sinni heila
kippu á afmælisdaginn sinn. Og
Pjotr Andrejits, eiginmaður
hennar, allsmálíorgaralegur og
sérlega uppstökkur maður, barði
mig í höfuðið með brennikubb.
Það gerðist að vísu, er mjög tók
að líða á veizluna.
,.Nú er ekki árið lí)19“, sagði
hann, „það er hætt að gefa fólki
brenni í afmælisgjöf“.
Hvemig sem það er, hefur mér
alltaf fundizt eitthvað sérstakt
við brenni — ejtthvað dýrmætt,
já, næstum því heilagt. Jafnvel
hið fræga skáld okkar, Block,
hefur niinnzt eitthvað á það ■—«
ég tnan ekki, hvað hann segir.
En, svo að ég snúi mér aftur
að cfninu, það fór að hverfa
brenni úr garðinmn.
Auðvitað var öllu brenninu
lilaðið upp úti. Þess vegna hvarf
það. Einhver tók það, berlega í
þeim eigingjarna tilgangi að
brenna því i ofninum símun.
Þennan daginn luirfu nokkur
skíði frá einmn leigjandanum;
daginn eftir frá öðrum. Og dag-
inn þar á eftir kváðu við óp og
köll frá þeiin þriðja!
,,Það vantar rnarga kubi
Og þess var ekki nokknr ko.jt-
ur að uppgötva liver L-ð var,
sem slal því, hvert !'•>• ’ • • • ð
það. eða hver notaði b->;.
Leigjendurnir lu'hiu f:m !
rædtlu rnálið.
„Það er þjófur í hú~: m“.
HEIMILISRITIÐ
25