Heimilisritið - 01.02.1948, Qupperneq 31

(
Astkona sjceksins
Stutt gleðisaga eftir Alexander
— Elíat IJar þýdd! —
HINN riki og vitri sjæk af
Trapezunt, hver bar ekki aðeins
gott skyn á austurlenzka róm-
antík, heldur einnig á viðskipta-
mál, sat á þægileguni ottóman.
Fyrir framan hann stóð hin uml-
urfagra prinsessa af Allahabad,
komin frá hinu fjarlæga og dul-
arfulla Indíalandi og hafði feng-
ið í vöggugjöf seiðandi, lokkandi
hlátur.
Hún hét Fatíma — auðvitað
— allsnakin stóð hún frammi
fyrir hinum mikla sjæk — auð-
vitað — og talaði ekki um annað
en ástina — aúðvitað!
Og sjækinn, sem hét Ahmed —
hvað Iiefði hann átt að heita
annað? — talaði um fegurð
hennar — um hennar sex appeal,
um munn hennar, varirnar líkar
kirsuberjum, boglínurnar i vexli
hennar, liálflokuð augim, dreym-
andi í austurlenzkri frygð.
Fatíma mælti:
— Ef þú vilt eiga mig, náð-
ugi sjæk, mun Allah verða þér
hliðhollur og gefa þér fagurt
skegg. Og þá verður þú líka að
gefa mér í staðinn öskju fulla af
menum. Lofarðu því?
— Eg lofa því, mælti sjækinn.
En hevr þú mig, Fatíma, ég er
þegar kominn á sextugs aldur.
Eg er ekki i essinu mínu til allra
hluta nema endrum og eins, og
undir \issum kringumstæðum.
— Eins og hvaða kringum-
stæðurn, segðu mér það, náðugi
sjæk, mælti prinsessan af AHaha-
bad og gekk nær honuni naktari
en áður.
— Ég vil, að það sé algert
myrkur á náttstað okkar . . . I
öðru lagi, eftir hverja innfjálga
og brennandi samverustund,
þarf ég að fá mér dálitla göngu
mér til liressingar undir döðlu-
krónum Sinyrnu (þessi saga ger-
ist nefnilega í Sniyrnu).
— Já, þessum óskum verð ég
við, svaraði hin undurfríðá prin-
sessa. Það má vera koldimmt í
herberginu, og á klukkustundar-
fresti máttu taka þér göngu und-
ir döðlupálmunum .. . Menh
eiga sér s\’0 margar og misjafn-
ar óskir .. . En fyrst vil ég fá
.23
HEIMILISRITIÐ