Heimilisritið - 01.02.1948, Qupperneq 45

inn ungur í annað sinn. Hann
sagði oft. við sjálfan:sig sem svo,
að þessi stúlka væri auðsjáanlega
ekki af óheldra fólkinu komin —
og svo væri hún víst hálfein-
mana.
Dag einn liitti hann hana af
tilviljun í búningsherbergi konu
sinnar, þar sem hún var önnum
kafin við sauma.
— Iðin eins og fyrri daginn,
sagði Henry Perkins brosandi.
— Hvaða stáss eruð þér með?
Peggy Ieit upp og brosti. Frú-
in gaf mér þennan kjól. Hann
er dásamlegur. Þarf aðeins að
laga hann ofurlitið, svo að hann
sé mátulegur mér.
Perkins virti þennan nýtízku
siikikjól fyrir sér.
— í>ér verðið hreint eins og
gyðja í þessum kjól. Þér verðið
áreiðanléga betur klædd en
mannsefnið yðar.
Hún hristi höfuðið og varp
öndinni mæðulega: — Eg er svo
hamingjusöm með kjólinn, en ég
veit bara ekki við hvaða tæki-
færi ég á að nota hann.
— Hann ' hefur einhver ráð
með að sjá um það. Þér adlið þó
ekki að telja mér trú um, að
svona falleg og ung stúlka, eins
og ]x5r eruð, eigi engan vin.
— Engan, sem er „samboð-
inn“ þessum kjól“, svaraði hún
fljótmælt og brosti fallega um
leið.
HEIMILISRITEÐ
—- Það er skrítið. Ég skil
]>ara eiginlega ekki, hvað þér eig-
ið við. Hún gaut augunum til
hans mt>ð eilitlum ástleitnisvip.
— Þeir, sem ég þekki, bjé>ða
mér stundum með sér í einhvcr
ódýr veitingahús — en aldrei á
þá staði, þar sem ég get verið í
svona fínum kjól. —
Henry Perkins liugleiddi þetta
lengi og vandlega. — Mætti ég
spyrja, hvaða staði þér álitið við-
eigandi fyrir yður, ef þér kheðist
kjól eins og þessum? spurði hann.
— Savoy eða Carlton! Hún
lagði kjólinn frá sér. — Frá því
ég var lítil stúlka hefur mig
dreymt um að koma einhvern-
tíma inn í þessa dásamlegu veit-
ingasali, vel klædd og í fylgd með
íhanni, sem raunvérulega væri
eitthvað . . . Þér brósið auðvitað
að niér.
— Það geri ég vissulega ekki.
. . . Sannleikurinn vár sá, að
hjartað barðist svo í brjósti
honum. að hann var hálfhrædd-
ur um, að hún kynni að heyra
það.
— Nú verð ég að biðja vð-
ur afsökunar, sagði hann eftir
stundarþögn. Þér megið ekki
misskilja mig — en gætuð j>cr
hugsað yður að koma á slíkan
stað í fylgd með mér? Mig
langar nefnilega til að gleðja yð-
ur. Þá fengjuð þér tækifæri til
uð-klæðast þessum kjöl.
43