Heimilisritið - 01.02.1949, Síða 36

fullt af fólki hjá okkur og við
skemmtum okkur ágætlega. Þér
ættuð að koma með okkur á
skíði einhvern daginn, Anna.
Það er svo dásamlegt“.
„Við skiljum mjólkurfötuna
hér eftir og tökum hana, þegar
við komum aftur“, skaut
Kenneth inn í. „Við ætlum upp
á Haystacktind“.
„Haystack! En það er ekki
hægt .. .“
„Það er um veðmál að ræð'a“,
sagði hann til skýringar. „Hitt
hyskið heldur því allt fram, að
við munum ekki komast upp á
tindinn“.
„Nei, þetta megið þið ekki“.
Önnu varð ósjálfrátt litið á
Gloriu, sem var falleg og óað-
finnanleg útlits, rétt eins og for-
síðumynd á tímariti. „Þið getið’
það ekki. Það er ekki hlaupið að
því að komast upp á Haystack-
tind að vetri til“.
„Við getum það víst!“ Gloria
hló yfirlætislega. „Það er stígur
alla leið upp á tindinn“.
„En það er að hvessa. Það er
enginn leikur að lenda í bvl á
fjallinu“.
„Þetta er kannske rétt hjá
Önnu ........“ tók Kenneth til
máls. En hann þagnaði er hann
sá háðsglampann í augum
Gloriu.
Anna horfði á eftir þeim,
hristi höfuðið og minntist fyrstu
kynna þeirra Kenneths. Þau
gerðust síðast liðið sumar, er for-
eldrar hans höfðu nýlega keypt
húsið. Hann kom í fjósið' eftir
mjólk og gaf sig strax á tal við
Önnu. Hann spurði, hvort hægt
væri að fara upp á nokkur fjöll
þarna í grenndinni, og hún benti
á bratta tinda Haystacks.
„Þá verð ég að fá mér ein-
hvem til leiðsagnar“, sagði liann.
Og þau höfðu gengið saman yfir
hagann, um skóginn og þaðan
upp einstigið og staðið klukku-
stundu síð'ar sprengmóð á tind-
inum. Þau borðuðu nestið sitt
og nutu útsýnisins. Þau
skemmtu sér við að horfa á hús-
in og trén, sem vom eins og leik-
föng niðri í dalnum, og örlitla
bílana; sem þutu eftir vegunum,
er voru eins og hvítir borðar. Og
þau lágu þarna allan þennan
sumardag og töluðu saman af æ
meiri trúnaði. og bað var farið
að skvggia þegar þau héldu af
stað niður.
Anna ákvað að fara með
Kenneth um einstigi, sem eng-
inn vissi um nema hún. Henni
bótti vænt um. að hún skyldi
ekki hafa sagt neinum frá þess-
arri leið, sem hún hafði fundið.
Því að nú gat hún orðið sam-
eign þeirra Kenneths. og þeiira
einna. ,Þú hefðir ekki getað
fundið þennan stíg hjáloarlaust",
sagði hún hreykin. ,.Hann hefst
34
HEIMILISRITIÐ