Heimilisritið - 01.06.1949, Qupperneq 31

er bezt að þér takið varalykilinn
rfieð yður“.
Eg lét Georg taka við starfi
mínu, en fylgdist sjálfur með
lögreglumanninum. Ekki get ég
sagt með góðri samvizku, að ég
hafi verið algerlega ókvíðinn.
Hvað myndi gerast, þegar við
dræpum á dyr? Enginn svaraði.
Lögreglumaðurinn bankaði aft-
ur, og þegar það réyndist jafn
árangurslaust og í fyrra skiptið,
tók hann lítið, glansandi áhald
upp úr vasanum og stakk því
inn í skráargatið.
Dyrnar voru læstar.
„Réttið mér Iykilinn“, sagði
lögreglumaðurinn stuttlega, og
ég gerði það.
Hann stakk honurti inn í skrá-
argatið og snéri honmn, því næst
tók hann skannnbyssu upp úr
vasanum og hratt dyrunum
opnum.
Eg heyrði hann gefa frá sér
undrunaróp, og þegar ég gæðist
yfir öxl hans sá ég að herbergið
var mannlaust.
„Fuglinn er floginn!“ hrópaði
ég undrandi. Lögreglumað'urinn
hljóp að skápnum og opnaði
hann, því næst lagðist liann á
hnén og gægðist undir legubekk-
inn. Þar var enginn maður sjá-
anlegur. Svo leit hann út um
gluggann. Herbergið var hátt
uppi og fimm metrar niður á
næsta þak, veggurinn sjéttur og
engar pípur eða rennur til að
tota sig á.
Næst gekk hann að legu-
bekknum, þar sem frakkinn og
barðastóri hatturinn lágu, þreif
ferðatöskuna, sem stóð á gólf-
nu, og opnaði hana. Hún var
tóm. . . .
„Eru engar aðrar útgöngudyr
á gistihúsinu?“ spurði hann.
„Jú, en . . .“
„Þá hlýtur hann að hafa
sloppið út um þær“.
„Það er algerlega útiIokað“,
svaraði ég. „Þá hefði hann þurft
að fara í gegnum borðsalinn og
eldhúsið. Haldið þér að ókunn-
ugur maður hefði getað farið þá
leið án þess að vekja eftirtekt?“
„Earið og spyrjið starfsfólk-
ið, hvort nokkur ókunnugur
maður hafi gengið í gegnum
eldhúsið“.
Eg var að ganga út, þegar
hann stöðvaði mig. „Eitt enn.
Þér skuluð biðja piltinn, sem
situr niðri að láta mig strax
vita, ef náunginn skyldi sýna sig.
Kannske hefur hann falið sig
hér í nánd og bíður færis að
laumast út, þegar leiðin er opin“.
Að finnn mínútum liðnum
kom ég aftur. „Það er einn
þjónn og fimm framleiðslustúlk-
ur niðri í eldhúsinu, þau hafa
verið þar síðast liðrfa klukku-
stund og ekki séð' neitt til
jnannsins, sem þér leitið að“.
HEIMILISRITIÐ
?9