Heimilisritið - 01.06.1949, Qupperneq 32

„Kannske hefnr hann falið sig
uppi á þakinu“, sagði lögreglu-
maðurinn og stakk skammbyss-
nirii í vasann. ,Eg ætti líklega
að gá nánar að því. Þér segið að
drengurinn sé á verði niðri í for-
salnum. En hvernig er það með
leiðina í gegnum eldhúsið?“
„Starfsfólkið þar lætur okkur
vita, ef það sér eitthvað grun-
samlegt“.
Lögreglumað’nrinn kom að
vörmu spori aftur úr njósnar-
ferð sinni: „Hann er ekki þar og
hefur ekki verið þar, engin fót-
spor sjást og allir þakgluggar eru
lokaðir“.
Allt í einu festi hann augun á
mottunni, sem lá á gólfinu innan
við dyrnar. Lykillinn að herbergi
nr. 13 gægðist saklevsislega und-
an einu horninu.
„Dyrnar hafa verið læstar að
innanverðu“, hrópaði lögreglu-
maðurinn undrandi. „Sheldan
hefur læst sig inni — og samt
hefur liann komizt út“.
Hann starði á mig og ég
starði mállaus á hann.
„Þá hlýtur hann að hafa farið'
Út um gluggann“, sagði ég loks,
en lögreglumaðurinn hristi höf-
uðið. „Nei, það eru engir mögu-
leikar á því, glugginn er líka
lokaður að innan“.
Það var ekki til það skot, sem
maðurinn gat hafa falizt í, sem
við höfðum ekki þegar rannsak-
að. Mað'urinn var algerlega horf-
inn og tuttugu þúsund pundin
með honum.
Löreglumaðurinn settist á
legubekkinn. algerlega ráðbrota:
„Það er tilgangslaust að leita
lengur“. sagði hann.
Það glaðnaði heldur yfir mér,
því að nú hafði ég eins mikila
möguléika og hann til að hreppa
verðlaunin. ðíaðurinn, sem hann
leitað að. hafði sloppið úr
greipum hans, og ef ég vrði nú
svo heppinn að þandsama þræl-
inn, þá yrði það ég, sem fengi
öll pundin, og það auðvitað’með
réttu.
En hvernig hafði hann komizt
út úr herbergi, þar sem bæði dyr
og gluggar voru lokaðir að' inn-
an verðu? Það virtist algerlega
óleysanleg gáta.
Og svo allt í einu lá þetta allt
ooið fyrir mér, lausn gátnnnar
blasti við mér.
Lögreglumaðurinn reis á fæt-
ur.
..Eg gefst upp“. mælti hann.
„Viliið þér ná í bíl fvrir mig, ég
verð að fara og gefa skýrslu á
lögreglustöðinni“.
,.Sjálfsagt“, svaraði ég. „Vilj-
ið þér bíða hér á meðan ég bið
um bíl!“
Svo flýtti ég mér niður stig-
ann og hljóp út, án þess að gefa
mér tíma til að fara í yfirhöfn.
En ég hljóp ekki til að ná í bíl.
30
HEIMILISRITIÐ