Heimilisritið - 01.02.1951, Blaðsíða 54

á sokknum — það myndi hafa
mest áhrif.
Jessicu grunaði ekki neitt. „Er
lykkjufall á sokknum þínum?
En hvað það var slæmt,“ sagði
hún með hluttekningu. „Bíddu
augnablik, ég skal sækja sauma-
kassann minn. Ef þú hefur tíma,
skaltu fara úr honum og gera
við hann.“
Leila var ekkert að flýta sér
að gera við hann. Þegar hún
heyrði hurðina skellast eftir
síðasta gestinum, gekk hún
fram í baðherbergið. Þar mál-
aði hún á sér varirnar og lag-
aði hárið.
Þegar hún gekk fram þykka
gólfdreglinum, heyrði hún radd-
ir neðan úr forstofunni, lágar
raddir Jessicu og Hugh. Leila
stanzaði til að hlusta. Þau voru
auðvitað að tala um samkvæm-
ið.
„fig kann ekki við þess kon-
ar stúlkur,“ sagði Hugh. „Ég
held ég kannist við þær. Það
er ein slík í hverri skrifstofu.“
Þau eru að tala um Monu,
hugsaði Leila. Það var engin
furða, þótt hann segði þetta um
hana. Hún var of ágeng til að
hafa áhrif á reyndan mann.
„Ég hélt að þér myndi finn-
ast hún skemmtileg,“ sagði Jess-
ica eins og í vafa. Leila skemmti
sér ágætlega. Hún gat séð hana
fyrir sér leita að réttu orðun-
um. „Hún er dálítið sérstök,
Hugh.“
„Já, það er alveg satt,“ sagði
Hugh. „En ég kann betur við
stúlkur af þinni tegund. Mér
geðjast ekki að stúlkum, sem
vilja láta bera mikið á sér. En
þetta er allt í lagi, ég skal fylgja
henni að strætisvagninum, fyrst
þú biður mig um það.“
Að strætisvagninum.
Fingur Leilu krepptust um stiga-
handriðið, og það lá við að hún
fengi aðsvif. Það voru engar
aðrar eftir en hún sjálf. Hugh
var ekki að tala um Monu.
Hann var að tala um hana
sjálfa. Og það var Jessica, sem
bað hann að fylgja henni —
og það árangurslaust. Honum
geðjaðist ekki að henni. Hann
nennti ekki einu sinni að fylgja
henni að strætisvagninum!
Leila óskaði að hún gæti
hlaupið burt, falið sig og þyrfti
aldrei oftar að sjá hvorki hana
né Jessicu. Hún stóð kyrr við
stigann og skalf.
Fyrst, þegar hún heyrði rödd
Jessicu aftur, herti hún upp
hugann og fór inn 1 baðher-
bergið til að sækja hanzana
sína og töskuna.
Jessica sagði lágt en óákveð-
ið við sjálfa sig: „Kannske er
hún öðruvísi, þegar maður
kynnist henni.“
BNDIR
52
HEIMILISRITI.Ð