Heimilisritið - 01.02.1951, Blaðsíða 52

Heimilisritið - 01.02.1951, Blaðsíða 52
aldrei annað.“ Eitthvað í svip hans ruglaði hana, og hún bætti við svolítið önug: „Ég skal gjarnan kynna yður fyrir henni, ef þér viljið. Yður mun ef til vill þykja gaman að henni.“ „Já, viljið þér vera svo góð?“ Nú brosti hann innilega og gekk hratt yfir gólfið. Leila var viss um, að hann hefði ekki skilið fullkomlega það, sem hún hafði verið að segja honum. Þegar Leila dansaði nokkru seinna við Harvey forstjóra, hafði hún góðar gætur á Nic- holas og Jessicu, sem stóðu á tali úti við gluggann. Nicholas hló ekki, en talaði rólega, og orð hans voru áhrifamikil. Það sem hann sagði, hlaut að vera mjög skemmtilegt, því að litla alvar- lega andlitið á Jessicu ljómaði, og augun tindruðu. Svo gerð- ist það undarlega. Aðeins tíu dögum eftir samkvæmið hætti Jessica í skrifstofunni, og tæp- lega sex vikum seinna var hún gift. „NÚ DREGST tjaldið frá og síðasti þáttur byrjar/1 sagði Mona og hló við, þegar bíllinn beygði út af þjóðveginum og inn í breið trjágöng. „Jessica gift og hamingjusöm til dauða- dags.“ „Og hún býr í sínu eigin húsi,“ sagði Ellison. „Maðurinn hennar hefur auðvitað sitt eig- ið sjúkrahús í London, en for- eldrar hans gáfu honum þetta hús, þegar þau fluttu til Corn- wall. Það er fallegt en kannske svolítið gamaldags.“ Já, gamaldags er það, hugs- aði Leila, þegar J'essica bauð þeim inn. Sérhver annar en Jessica hefði rekið þjóninn, sem maður gæti haldið að væri frá dögum Victoríu drottningar, og hent þessum dauðleiðinlegu málverkum, sem voru þarna inni. „Komið þið inn í setustofuna, þegar þið eruð búin að taka af ykkur yfirhafnirnar,11 sagði Jessica og brosti vingjarnlega til þeirra. „Því miður gat Nic- holas ekki verið með okkur í kvöld, því að hann er að gera uppskurð.“ Hún brosti til Leilu. „Ég hef búið til cocktail, og ég veit, að bæði þú og Mona kunn- ið að meta slíkt.“ Leilu hryllti við. Hún gat ímyndað sér það sull, sem Jess- ica hefði búið til. Jafnvel hérna, heima hjá henni, var það hægðarleikur fyrir Leilu að láta alla athygli beinast frá Jessicu og að sér. Leila byrjaði strax á því. Hún settist við píanóið, gerði sér upp skelfingarsvip, þegar hún sá nótumar og byrjaði svo að spila síðasta danslagið. Hún söng og 50 HEIMIUSRITIÍ)
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.