Heimilisritið - 01.02.1951, Blaðsíða 26

Hampshire svo nærri, að henni
virtist hún geta rétt út hönd-
ina og snert þá.
Hún leit syfjuð umhverfis
sig. Hvar var Pete?
Svo mundi hún atburði næt-
urinnar. Hún spratt fram úr
rúminu og flýtti sér að litla
hólfinu við dyrnar. Björgunar-
beltið var horfið.
Þegar hún gekk hægt til
baka, varð hún gagntekin nýrri
og einkennilegri tilfinningu.
Henni fannst hún svo undarlega
ung, nýtt lífsviðhorf blasti við
henni og gerði skref hennar
léttari. Hún kom auga á litlu
leikbrúðuna á borðinu. Hún
brosti með sjálfri sér, og svo
tók hún hana og fleygði henni
út um kýraugað.
Stóra skipið hélt leiðar sinn-
ar. Sólin kom upp og skrýddi
öldumar morgungulli. Lítil
brúða vaggaði og hvirfðist í
kjölvatninu. Mjúkt, gult hárið
flaksaðist í tjásum, og málað
brosið tók að mást af.
ENDIR

SKJALDBAKAN, SEM VAR í ÁLÖGUM
Frægur kímnisagnahöfundur í Ameríku, Eddie Davis að nafni, segir
eftirfarandi sögu af fallegri 18 ára stúlku, sem var á gangi úti í skógi
og hafði næstum stigið ofan á skjaldböku.
„Æ!“ kallaði skjaldbakan. „Gættu að því hvar þú gengur.“
„Er það sem mér heyrist?" sagði stúlkan steinhissa. „Talar skjald-
bakan?"
„Já, ekki ber á öðru,“ sagði skjaldbakan.
„Hvernig stendur á því?“ spurði stúlkan.
„Ég var einu sinni stór og myndarlegur íþróttakappi, þriggja álna hár,
með hrokkið hár og mjög svo hcrðabreiður. Sá álagadómur var lagður
á mig, að ég skyldi breytast í skjaldböku. Álfaprinsessa sagði mér, að
ef svo kynni að fara, að ung og falleg stúlka tæki mig með sér heim og
léti mig sofa undir koddanum sínum heila nótt, yrði ég aftur sá sami
og ég var.“
Fallega stúlkan tók svo skjaldbökuna heim, stakk henni undir kodd-
ann sinn og lét hana vera þar um nóttina. Og viti menn! um morgun-
inn var stór og myndarlegur maður í rúminu hennar, þriggja álna hár,
hrokkinhærður og herðabreiður.
En, það furðulegasta við þetta allt, er, að enn þann dag í dag trúir
móðir stúlkunnar ekki þessari sögu.
24
HEIMILISRITIÐ