Heimilisritið - 01.02.1951, Blaðsíða 39

svar. Ég vildi mikið gefa til að
þekkja hana. Taktu hana og
líttu betur á hana“.
Ég gerði það og sá, að það,
sem ég hafði álitið vera tré, var
í raun og veru leður, þó það væri
orðið framúrskarandi hart af elli.
Þetta var stærðar trekt, sem
hefur tekið 1—2 lítra. Látúns-
gjörð var umhverfis bæði barm-
inn og stútinn.
„Nú, hvað finnst þér um
hana?“ spurði Dacre.
„Ég myndi geta þess til, að
hún hefði verið í eigu vínsala
á miðöldum, ég hef séð leður-
krúsir frá seytjándu öld og þær
voru álíka harðar“.
„Ég held að' tímatalið sé rétt“,
sagði Dacre. „Þessi hefur sjálf-
sagt verið notuð við að hella í
ílát. En ef mig grunar rétt, hef-
ur það verið undarlegur vínsali
og undarlegt ílát. Tókstu eftir
nokkru skrítnu á stútnum?“
Þegar ég skoðaði hana við
Ijósið, tók ég eftir, að á að gizka
fimm þumhmgum fyrir ofan
látúnsgjörðina á stútnum, voru
mörg smá för og rispur, eins og
höggvið hefði verið í leðrið með
bitlausum hníf.
„Það hefur einhver reynt að
skera í stútinn?“
„Álíturðu það hnífskurði?“
„Það er höggvið og sargað.
Það hefur þurft mikið afl til að
merkja þetta liarða efni þamiig
varanlega, hverskonar áhald sem
notað hefur verið. Hvað álítur
þú sjálfur um þetta? Ég held þú
vitir meira en þú vilt láta uppi“.
Dacre brosti og augu hans
tindruðu af vísindalegum áhuga.
„Eins og þú veiirt, hef ég um-
boðsmann, sem stöðugt er á
hnotskóg eftir safngripum handa
mér. Fyrir nokkrum dögum
komst hann að því, að fornsali
einn hefði komizt yfir gamalt
skran, sem fundizt hefði í skáp
í æfagömlu húsi í Latínuhverf-
inu. Borðstofan í þessu húsi er
skrevtt skjaldarmerki, og rann-
sókn hefur leitt í ljós, að það til-
heyrði Nicholas de la Reynis,
sem var háttsettur lögregluemb-
ættismaður í tíð' Lúðvíks fjórt-
ánda. Og það er engum efa und-
irorpið, að hlutirnir í skápnum
eru frá þeim tíma, þar á meðal
trektin. Ég geri ráð fyrir, að de
la Reynis hafi átt hana. Þessi
embættismaður fékkst, að því
ég bezt veit, einkum við að
framkvæma hinar hroðalegu
refsingar þess tíma“.
„Og hvað svo?“
„Líttu enn einu sinni á trekt-
ina. Sérðu ekki áletrun á henni?“
„Jú, þarna eru hálfmáð strik,
það virðist helzt eiga að vera B“.
„Já, á því er enginn vafi“.
„En ef hún hefur tilheyrt
þessum aðalsmanni, hefði átt að
standa R“.
HEIMILISRITIÐ
37