Heimilisritið - 01.02.1951, Blaðsíða 8

urinn. Já, það er ósköp leiðin-
legt með hann.“
Ég spurði hvort hann væri
brjálaður, eða hvað væri að
honum.
„Hann er eitthvað skrítinn,
auminginn, en brjálaður getur
hann ekki talist. Hann er átak-
anlegt dæmi þess, hvemig gott
listamannsefni getur farið í
hundana vegna fátæktar.“
„Nú?“
„Já, þarna í þessum ræfli
voru einhverjir þeir allra glæsi-
legustu málarahæfileikar, sem
við höfum átt. Öllum bar saman
um það, en enginn gerði neitt
til þess að hjálpa honum. Það
var þá ekki orðin tízka að líta
á listina sem menningarverð-
mæti, heldur vár hún skoðuð
eins og hvert annað kák, sem
ætti engan rétt á sér. Þess
vegna gat hver og einn, sem
fékkst við slíkt, drepist í sínu
horni, öðrum að meinalausu."
Ég hafði hlustað á hann fullur
eftirtektar, en þegar hann þagn-
aði, spurði ég hvort hann hefði
orðið svona vegna þess, að hann
hefði ekki fengið að læra.
„Já, það er mál manna. Ann-
ars var hann alltaf að föndra
við liti, og í skólanum skaraði
hann langt fram úr öllum 1
teikningu. Hann gat teiknað
allt, sem honum datt í hug,
kennarann, okkur krakkana, ag
það á svo spaugilegan hátt, að
það var auðséð, að hann bjó yfir
óvenjulegu hugmyndaflugi. Jafn-
vel teikningarnar hans í skóla
voru hrein listaverk. Það sögðu
þeir, sem þóttust hafa vit á.“
„Hvað varð um þessar teikn-
ingar?“ spurði ég. En án þess
að svara, hélt félagi minn áfram:
„Og svo fór hann að fást við
liti, vatnsliti, því hann hafði
ekki efni á, að kaupa olíuliti.
Og eftir að hann fékk vatnslit-
ina, málaði hann öllum stund-
um, þegar hann gat því við
komið. Ég hef séð mörg mál-
verk eftir fræga málara, en ég
sá einu sinni vatnslitamynd eft-
ir hann. Ég hef aldrei séð aðra
eins mynd, svo óviðjafnanleg
var hún. Hann var efni í hrein-
an snilling. — Þú varst að
spyrja, hvað orðið hefði um
teikningarnar hans. Hann reif
þær allar, og eins allt það, sem
hann málaði.“
Við gengum þögulir um
stund. Ský hafði dregið fyrir
tunglið. Ég leit á félaga minn,
og eins og hann vissi, hvers ég
ætlaði að spyrja, sagði hann.
„Það er langt síðan hann
hætti að mála, snertir aldrei
pensil. Foreldrar hans voru blá-
fátæk. Faðir hans drukknaði,
þegar drengurinn var 1 æsku.
Ekkjan barst í bökkum með
stóran barnahóp, svo það kom
6
HEIMILISRITIÐ