Heimilisritið - 01.02.1951, Blaðsíða 4

Tjarnarmaðurinn
\
— Smdsaga eftir Huldu Bjar'nadóttur —
HVERNIG stendur á því, að
mér er ekki sama þó ég sjái
hann standa þarna við tjörnina
sýknt og heilagt, og horfa þung-
lyndislega niður í vatnið. Hvað
kemur það mér við, þó hann ef
til vill sjái óráðna drauma, ó-
byggðar borgir birtast í þessum
spegilgljáandi vatnsfleti. Hann
um það. Mér kemur það ekki
vitund við.
Ég sá hann fyrsta kvöldið,
sem ég dvaldi í þorpinu. Ég var
ráðinn barnakennari staðarins.
Hafði flutzt að úr fjarlægri
sveit. Var öllum ókunnur. Her-
bergisglugginn minn sneri beint
út að stóru vatni, sem var rétt
framan við húsið. Ég var skóla-
nefndinni mjög þakklátur fyrir
val herbergisins, því útsýnið úr
glugganum mínum var ákaflega
fallegt. Og svo var einn kostur
þessa herbergis, að það var stutt
þaðan til skólans.
Enda var ég harla ánægður,
þegar ég tók upp farangur minn,
hugðist að koma mér eins vel
fyrir og kostur var á, og hefja
svo starfið af alúð og áhuga. Ég
hafði viku til stefnu, þar til
skólinn skyldi byrja, þeim tíma
ætlaði ég að verja til þess að
skoða plássið og ef til vill kynn-
ast íbúunum lítils háttar.
Um kvöldið ranglaði ég um
þorpið. Virti fyrir mér gamla
húskumbalda og nýtízku funk-
isvillur, sem stóðu í grátlegu
ósamræmi hvort innan um ann-
að. Göturnar voru flestar bugð-
óttar og óreglulegar, þröngar
og illa upplýstar. Allt þetta
skipulagsleysi gaf staðnum sér-'
kennilegan svip Á heimleiðinni
mætti ég örfáum hræðum, sem
skotruðu forvitnislega til mín
augunum, um leið og þær hurfu
út í húmið. Septemberrökkrið,
mjúkt og laðandi, var eilítið
þvalt, eins og það vildi tolla við
mann. Það var eitthvað ævin-
týralegt við þetta myrkur í ó-
kunnu þorpi, einhver seiðandi
dul, svo manni fannst að hér
gætu margir hlutir gerzt. Jafn-
2
HEIMILISRITIÐ