Heimilisritið - 01.02.1951, Blaðsíða 25

var hás, er hann hvíslaði að
henni:
„Þér eruð yndisleg, yndisleg!
Ég skil ekki, að ég skuli hafa
getað stillt mig um að segja
það fyrr. Mér hefur fundizt
svo andstyggilegt að þurfa stöð-
ugt að ógna yður ...“
„Mér hefur liðið alveg eins,
Pete. Mér fannst ég verða að
vekja yður nú, af því ég gat
ekki hugsað til, að þér færuð
frá mér án þess að bera hlýjan
hug til mín.“ Hún strauk hár
hans aftur frá enninu. „Taktu
utan um mig, Pete . ..“
Hún heyrði, að hann hélt
niðri í sér andanum, og hún
brosti með sjálfri sér, þegar
hún fann arma hans ljúkast
utan um hana. Hún fálmaði
með hendinni, unz hún fann
hart og kalt skeftið á byssunni,
sem hann hafði sleppt.
Svo lyffti hún henni snöggt
og otaði hlaupinu í síðuna á
honum.
„Standið upp!“
Tunglið var á ný tekið að
skína, og hún sá höfuð hans
skýrt afmarkað rétt hjá and-
litinu á sér. Hún reis upp við
olnboga og ýtti honum frá sér.
„Standið upp!“ endurtók hún.
Hann tautaði eitthvað, sem
hún greindi ekki, og hún otaði
byssunni af öllu afli milli rifja
hans.
heimilisritið
Hann sá bersýnilega, að leik-
urinn var tapaður, því að hann
stóð hægt á fætur. Við það kom
höfuðið á honum inn í tungls-
geislann frá kýrauganu. Hún
kipptist við, er hún sá andlit
hans, sem var næstum óþekkj-
anlegt af geðshræringu. Svart-
ur hárlokkur lafði niður á enn-
ið, og hann tók allt í einu til
máls með rödd, sem var svo
sár, að það skar hana gegnum
merg og bein.
„Þér gerið yður víst ljóst,
hvað þér gerið? Þér skiljið víst,
að þér sendið mig til ... til
þess, sem er verra en helvíti?
Ef þeir gera ekki útaf við mig
í rafmagnsstólnum, fæ ég tutt-
ugu ára fangelsi ... ég verð
gamall maður, áður en ég slepp
út ... gamall maður ...“
Byssan datt glamrandi á gólf-
ig. Á þessari stundu fann Lu-
cille, sem hafði komið tárunum
fram í augu þúsundanna, sín
eigin augu fyllast af brennandi
tárum. í fyrsta sinni á ævinni
fann hún til innilegrar samúð-
ar með annarri manneskju. Hún
fór um hana eins og heit bylgja.
Hún sneri sér við, gróf andlitið
í koddanum og reyndi að bæla
niður grátinn, sem hún gat ekki
ráðið við.
HÚN vaknaði. Gegnum kýr-
augað sá hún græna akrana í