Heimilisritið - 01.02.1951, Blaðsíða 53

sagði alla brandarana, sem hún
hafði á takteinum.
Leila var í miðju lagi, þegar
hún sá allt í einu mann birtast í
dyrunum. Maðurinn var dökk-
hærður og greindarlegur. Augu
hans mættu augum hennar, þau
voru grá. Andartak stóð hún á
öndinni. Hún lét samt ekki á
neinu bera, hélt áfram að
syngja og endaði á háum tón.
Síðan hlógu þau öll.
Jessica hljóp yfir gólfið- og
leiddi manninn inn 1 stofuna.
„Þú mátt ekki fara, Hugh, okk-
ur þykir gaman að fá þig með
í hópinn. Þetta eru vinir mínir
af skrifstofunni." Hún kynnti
hann. „Hugh Lanchester, vinur
Nicks. Hugh er nágranni okkar,
þegar hann er heima. Hann er
verkfræðingur og býggir brýr
víðsvegar í heiminum.“
Leila brosti og lét hönd sína
hvíla í hendi hans. Hann leit
út fyrir að vera heimsborgari.
Maður eins og Hugh gæti ekki
haft áhuga á neinum af þeim,
sem þarna voru, nema henni
sjálfri. Fyrr eða síðar myndi
hann laðast að henni, hún þyrfti
aðeins að bíða og líta á hann við
og við með augnaráði, sem
segði honum, að hún skildi vel,
hve honum hlyti að leiðast nær-
vera Ellisons, væmni Tommys
og ósiðir Alberts.
Það gat stundum verið þreyt-
andi að vera miðpunkturinn í
samkvæmi, en í dag var Leila
í essinu. Það var þessi maður,
sem örfaði hana — íhugult
augnaráð hans og fallegt bros
hans.
Þegar hann í þrengslunum
við teborðið, beygði sig niður að
Jessicu, til þess að segja henni
eitthvað, vissi Leila að hann var
að tala um hana. Hún vissi það
ósjálfrátt, áður en Jessica leit
á hana og kinkaði kolli.
Hann var ábyggilega að
spyrja hana, hver hún væri og
segja, að hann langaði til að
kynnast henni. Leila brosti.
Hún þurfti aðeins að vera svo-
lítið lengur, eftir að hinir gest-
irnir voru farnir.
Tommy var einasta hindrun-
in. Hann hafði hangið utan í
Leilu allan daginn og skemmt
sér vel að öllum bröndurunum
hennar. Nú tók hann í handlegg
hennar.
„Hvað segirðu um að fara
með mér í bíó, þegar við höfum
drukkið þetta tegutl?“ Hann leit
laumulega á úrið. ... „En sú
heppni, ég held að stelpurnar
séu að fara.“
„Ég get það ekki í kvöld, og
ég fer ekki heldur heim með
þér, en þakka þér samt fyrir/1
sagði Leila hirðuleysislega.
Hún gekk hægt fram í for-
stofuna með hinum. Lykkjufall
HEIMILISRITIÐ
51