Heimilisritið - 01.07.1952, Blaðsíða 41

eitthvað markvert fyrir yður.
Annars fallið þér í glejansku."
Jeff fannst sjálfum laglega af
sér vikið að standast freistinguna
að aka einn með henni, eins og
hún hafði lagt til, en hann hafði
lofað sjálfum sér því, að hann
skyldi ekki nota sér þakklæti
hennar fyrir að hjálpa henni til
vegs og frama.
DAGINN eftir lagði Jacobs
samninginn fyrir hana, og hún
skrifaði undir. Þegar Jeff heyrði,
hversu háa upphæð hún ætti að
fá í föst laun, fyrir utan þóknun
fyrir hverja mynd, hneigði hann
sig í viðurkenningarskyni.
,,Laglega af sér vikið,“ sagði
hann. ,,Sérðu nú, að ég gerði
rétt í því að fara ekki með þér til
Jacobs. Þér náið miklu betri tök-
um á honum, þegar þér eruð
• •
ein.
Marina brosti og svaraði.
,,Eg fékk bætt inn í ákvæði,
sem hann streittist mikið á móti.
Eg vildi fá leyfi til að giftast, án
þess samningurinn félli niður.“
,,Sei, sei!“ tautaði Jeff. ,,Hann
eyðir ekki tímanum til ónýtis, sá
góði Farwot Ritley. Já, ef þér
giftist honum, þurfið þér ekki að
hugsa mikið um launin yðar.
Hann hefur nóga peninga . . .
en það er nú líka nálega það
eina, sem hann hefur!“
,,Svona, svona," sagði hún.
„Hvernig á það svo að ganga til
á morgun við Fjandaklettana ?“
,,Þér verðið auðvitað að bjarg-
ast, en eftir það, sem þér hafið
sagt um hjúskaparákvæðið, er
víst bezt að Ritley bjargi yður ?
Það má ekki stofna mannorði yð-
ar í hættu."
,,Mér þætti gaman að vita,
hvort þér nokkurn tíma segið eða
gerið nokkuð undirhyggjulaust,"
sagði Marina, og augu hennar
fengu votan gljáa, eins og hún
ætlaði að bresta í grát. ,,Yður
finnst bersýnilega, að allt, sem
hægt er að nota í auglýsinga-
skyni, sé réttmætt."
Hún yppti öxlum og gekk hratt
burt.
Hann sá hana ekki fyrr en dag-
inn eftir, ,rétt áður en hún ók af
stað með Ritley.
,,Eftir hálftíma við klettana,".
kallaði hún til hans.
Jeff horfði alvarlegur á eftir
henni. Hann hafði gert hana
fræga — áður óþekkta, unga
stúlku — en jafnframt hafði hann
misst hana.
ÞEGAR Jeff kom niður í fjör-
una hjá Fjandaklettunum, sá
hann Marina vera að synda fram.
Það var margt fólk í fjörunni,
sem þyrptist saman óttaslegið,
JÚLÍ, 1952
39