Heimilisritið - 01.07.1952, Blaðsíða 29

Heimilisritið - 01.07.1952, Blaðsíða 29
skipt hefur verið á venjulegu and- rúmslofti og samanþjöppuðum tó- baksreyk, og allir hrópa sam- tímis hver í kapp við annan. Ef við nú áræðum að fara inn, tek- ur húsmóðirin á móti okkur með hvellum fagnaðarópum, gerir yf- irhafnir okkar upptækar og fer svo til að sækja okkur sopa. Ég sezt á ejna auða stólinn og tek þá eftir, að hann er næstur manni, sem ég þoli ekki nálægt mér. Þú kemur auga á gamla skólasystur, sem þú hatar af öllu hjarta, og þið fallizt í faðma. Og nú spyr ég: yfirgefa tvær óbrjál- aðar manneskjur af frjálsum vilja sitt góða rúm til að taka þátt í slíkri martröð?“ ,,í fyrsta lagi faðmast kvenfólk ekki,“ andmælti Eva. ,,Og í öðru lagi fer hugmyndaflug þitt langt fram úr veruleikanum. Svona leiðinlegt getur aldrei neitt orð- ið.“ Tim lækkaði röddina í drama- tískt hvískur. ,,Hlustaðu nú á- fram! Allt í einu finn ég augu hvíla á mér. £g lít upp . . . og þarna stendur hún. Engilfögur stúlka með húð sem fílabein gyllt af fyrstu geislum morgun- sólarinnar, og hár eins og drottn- ing næturinnar. Brún augu henn- ar eru íhugul en þó bljúg, full af samúð og skilningi, en mann grunar, að eldur búi undir niðri. Eitt andartak, sem er eins og ei- lífð, horfum við hvort á annað. Enn höfum við ekki talazt við, þó finnum við bæði, að við höf- um alltaf þekkt hvort annað, höf- um alla ævi beðið þessarar stund- ar. Svo nálgast hún gegnum þok- una. Það er eins og hún svífi. Fólkið víkur úr vegi fyrir henni. Hún sezt við hlið mér og segir: ,,Loksins!“ með rödd, sem hljómar eins og jhimnesk harpa. ,,Já,“ segi &g. Ekkert annað. En það er heill heimur á bak við þetta einfalda orð. ,,Hvað heitið þér?“ spyr hún lágt og heitt, en heldur strax á- fram: ,,Nei, hvað varðar okkur tvö um nöfn ? Kallaðu mig Kötu.“ ,,Sæl, Kata,“ segi ég með daufu brosi, álíka og drukknandi maður, sem kemur upp í þriðja sinn. Og svo sný ég mér við til að gá að, hvort þú hafir tekið eftir nokkru.“ Hann blés reykjargusu framan í Evu. ,,Svona, lokaðu nú augunum, þá getur þú ímyndað þér, að þú sért í kokkteilsamkvæmi!“ Hún tók könnuna og hellti aft- ur í bollann sinn. Tim rétti fram sinn boha, svo að hún gæti hellt í hann. Þau settust upp, hvort með sinn kodda við bakið. Eva spurði: ,,Sástu svo, hvort ég tók JÚLÍ, 1952 27
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.