Heimilisritið - 01.07.1952, Blaðsíða 24

Heimilisritið - 01.07.1952, Blaðsíða 24
illa fer. Hvernig er efnahagurinn, og hvernig ættu þau annars að sjá fyrir barni ? Hvað veizt þú um hann og þig sjálfa og getn- aðarvarnir; skrifið Landsamband- inu fyrir upplýsingar um kynferð- ismál ! Að lokum : ekkert er vit- anlega ánægjuríkara en ástaratlot með þeim, sem manni þykir vænt um — en eftirleikurinn getur orð- ið sár! Iðkið í þess stað sport, farið á reiðhjóli og skíðum, og langar gönguferðir, skemmtið ykkur saman á þann hátt, sem beinir huganum í aðra átt. . . . Og svo áfram í sama stíl. Það er erfitt annað en verða snortinn af tóninum í bréfum þessara ást- föngnu telpna, en það er líka þungbært að verða að hugsa um, hvernig að líkindum fer, og hvernig þá svíður í hið sautján ára hjarta. Reiði grípur oft og einatt þá Karin Walli, sem les þessi bréf. Svei ykkur strákaorm- ar, hugsar hún, hafið þið aldrei heyrt talað um neitt, sem heitir riddaraskapur, blíða, tillit til sak- leysi og hreinleika . . . ? Nei, ekki á þessum aldri. En það undarlega og gleði- lega er, að þegar unglingsstúlka verður barnshafandi og er yfir- gefin, þá finnur hún oft riddara- skap hjá öðrum manni. Það er langt síðan ég hætti að verða hissa, þótt ég fengi bréf frá van- færum, ógiftum stúlkum, sem höfðu fundið mann, ríkan af kærleika og löngun til að hjálpa, sem bauð þeim hjónaband, eða að minnsta kosti heimili fyrir þær og barnið. Hvernig síðan hefur farið, er ekki gott að vita. En það er staðreynd, að ungi, sænski maðurinn í þeim þjóðfé- lagsstéttum, sem lesa Hela Várlden, þótt hann sé miskunn- arlaus í kröfum sínum til kven- fólksins, er oft jafn undarlega göfugur og riddaralegur gagnvart þeirri stúlku, sem náungi hans hefur yfirgefið. Það mun vera sjaldgæft meðal hinna betur settu í þjóðfélaginu, að maður verði ástfanginn af stúlku, sem er barnshafandi eftir annan mann. En það er engin nýlunda í bréf- unum til Karin Walli . . . ,,I fyrrasumar kynntist ég stúlku, sem heitir Greta, og við unnum í sömu deild í verksmiðj- unni. Eg heyrði hjá félögum okk- ar, að hún hefði verið trúlofuð og að hún væri með barni og að unnustinn hefði verið vondur við hana og rekið hana út úr her- berginu, þar sem þau bjuggu, svo hún varð að ganga um göt- urnar alla nóttina. Dag einn fékk hún aðsvif í verksmiðjunni, og það var ég, sem sá það fyrstur. Hún datt, og ég hljóp til með vot- an klút til að leggja við ennið á 22 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.