Heimilisritið - 01.07.1952, Blaðsíða 57

verið stillt og prúð stúlka, sem
vann af kappi og dvaldi næst-
um öll kvöld heima. Fyrir ári síð-
an hafði hún kynnzt 24 ára göml-
um bróðursyni forstjórans. Ungi
maðurinn hét Chester Gillette og
vann einnig í verksmiðjunni.
Chester og Billie urðu vinir, og
hann fór að venja komur sínar í
matsöluhúsið.
Þremur vikum áður en atburð-
urinn við Stóra-Moose vatnið
skeði, hafði Billie sagt upp starfi
sínu og farið heim, undir því yf-
irskini, að hún þarfnaðist hvíld-
ar. Hún hafði nokkrum sinnum
gefið foreldrum sínum í skyn, að
hún myndi bráðlega giftast, og
hún og móðir hennar höfðu setið
við að sauma í búið á kvöldin.
Nú var farið að grennslast fyr-
ir um Chester Gillette. Var hann
þessi dularfulli Carl Graham ?
Upplýsingar frá lögreglunni í
Cortland leiddu í ljós, að hann
hefði ekki komið í verksmiðjuna
síðan á laugardag. Utvegað var
bréf með rithönd Gilletts. Skriftin
var hin sama og Carls Grahams í
gestabók Glenmore gistihússins.
An efa voru Gillette og Graham
einn og sami maður. Bert Gross,
sem var verkstjóri í verksmiðj-
unni og vinur Chester Gillettes,
hafði lesið í blöðunum um dauða
Grace Brown og leitina að fylgd-
armanni hennar. Hann tók sér
strax ferð á hendur til Stóra-
Moose vatns til að hjálpa lög-
reglunni.
Klukkan hálfníu næsta morg-
un, þegar hann, Klock fógeti og
Ward saksóknari komu út úr
gistihúsinu, lentu þeir beint í flas-
ið á Chester Gillette.
Hái, ljóshærði maðurinn starði
dolfallinn á þá þrjá, og Ward og
Klock tóku strax að spyrja hann.
I fyrstu svaraði hann vífilengjum,
en það var augljóst, að hann
hafði ekki verið við þessu búinn,
og hann varð brátt margsaga.
Gillette hafði auðsjáanlega ekki
búizt við, að hann þekktist aftur.
Hann varð æ ruglaðri, og að lok-
um bað fógetinn hann að koma
með inn. Þar hélt Gillette áfram
að staðhæfa, að Grace Brown
hefði drukknað, þegar bátnum
hvolfdi. Ward spurði, hvar hann
hefði tennisspaðann sinn. Gillette
sagði, að hann hefði verið í bátn-
um, er ,,slysið" varð, og bætti
við, að hann myndi áreiðanlega
fljóta einhversstaðar á vatninu.
Þrem dögum síðar, í varðhaldi
í Herkimer, hélt Gilette áfram að
gefa Ward ruglingsleg svör. Leit-
in að tennisspaðanum hafði eng-
an árangur borið, og Ward spurði
Gillette í þaula, hvar hann væri.
Að lokum játaði ungi maðurinn,
að hann hefði grafið spaðann
niður á leið sinni um skóginn,
JÚLÍ, 1952
55