Heimilisritið - 01.10.1954, Qupperneq 17

RarniÖ þitt
þarfnast virÖingar
„JUDY, farðu með dótið þitt
inn í hina stofuna meðan María
frænka er hérna,“ segir frú
Ward við sex ára gamla dóttur
sína. Og meðan Judy tínir upp
leikföngin sín, segir móðir henn-
ar við gestina: „Judy fær ekki
að leika sér úti. Ég er að refsa
henni fyrir að vera vond stúlka.11
„Ég trúi ekki, að Judy hafi
verið vond,“ segir gesturinn til-
gerðarlega. „Ég hélt hún væri
alltaf góð.“
„Nei, hún var reglulega slæm
í morgun,“ segir móðir hennar
stuttaralega. „Hún lenti í áflog-
um við drenginn í næstu íbúð.
Og svo skrökvaði hún að mér,
hvernig það hefði byrjað. Ég
varð að snoppunga hana fyrir
að segja ekki satt. Þú ætlar
aldrei að skrökva að mér fram-
ar, er það, Judy? Svaraðu mér!
Stattu ekki þarna með þennan
bjánasvip! Ætlarðu nokkurn
tíma að skrökva að mér, er
það?“
OKTÓBER, 1954
„Nei, mamma,“ segir Judy
ólundarlega.
„Jæja þá. Farðu inn í hina
stofuna og hafði ekki hátt, ann-
ars færðu annan snoppung. Ég
er búin að fá alveg nóg af litl-
um, óþægum stelpum.“
í því að Judy fer, hlær móðir
hennar vonleysislega. „Ja þessir
krakkar! Judy er oftast fremur
þæg, en stundum er hún þannig,
að ég held hún geri mig vitlausa!
Jæja — hefurðu heyrt, að Ruth
ætlar að fara að eignast annað
barn?“
Judy og óþekkt hennar er
gleymd, og konurnar taka upp
skemmtilegri umræðuefni. En
hvað um Judy, sem situr með
ólund 1 næstu stofu? Hvernig
finnst henni, að óþekkt hennar
og refsing sé rædd í nærveru
gests?
Hvernig myndu aðrar mann-
eskjur — og böm eru manneskj-
ur — láta sér líka opinberar um-
ræður um galla sína? Hvernig
15
L