Heimilisritið - 01.10.1954, Page 26

tíu mínútum of snemma á ferð-
inni.“
,.En góði Jónatan, þú veizt,
hvað þú verður gramur, ef þú
kemur of seint 1 lestina. Þú laet-
ur alltaf eins og óður maður, ef
þú neyðist til að fara með þeirri
næstu.“
„Það veit ég. En tíu mínútum
of snemma!“
„Þú ferð of snemma á fætur,“
sagði Anna brosandi.
„Ég veit ekki hvernig maður
á að haldast 1 rúminu, þegar ilm-
ur af kaffi og fleski og eggjum
fyllir húsið.“
Þriðja morguninn borðuðu þau
morgunverðinn saman, en það
bætti ekkert stemmninguna.
Þegar Anna sagði „elskan mín“,
rumdi bara í Jónatan á bak við
morgunblaðið.
„Ég verð að fá dálítið af pen-
ingum í þessari viku,“ sagði hún.
„Peninga?“ sagði Jónatan og
lét blaðið síga. „Ég er nýbúinn
að láta þig fá peninga. Á þriðju-
daginn.“
„Það er vika síðan,“ sagði
Anna. Hún reyndi að útskýra:
„Við höfum fengið marga gesti
til —“
„Allt í lagi! Allt í lagi!“ sagði
Jónatan. En það var ekki allt í
lagi.
Frú Engel, sem sýslaði í eld-
húsinu, fann að ekki var allt
24
eins og vera bar milli Önnu og
Jónatans, en hún gat ekki skilið,
hvað það væri. Til þess að reyna
að bæta úr því, bjó þún til enn-
þá betri mat og hélt húsinu enn
hreinna og fágaðra. En það virt-
ist ekki stoða neitt.
Jafnvel Mike skynjaði breyt-
inguna á andrúmsloftinu. Það
var rétt eins og þegar maður
ætlaði sér í skógarferð, og svo
gerði úrhellisrigningu. Hann og
Jónatan dönsuðu aldrei framar
stríðsdans Indíána, skreyttir
með fjöðrum úr hatti Önnu. Og
í heila viku hafði Jónatan
gleymt að reka upp Tarzan-öskr-
ið, þegar hann kom heim síð-
degis. Þegar Mike fór í feluleik
við Önnu, varð hann stundum
að bíða lengi bak við stóru
klukkuna, og þegar hann svo
gafst upp og kom fram, stóð hún
og talaði í símann. Nú dvaldi
hann meira og meira frammi í
eldhúsi hjá frú Engel------og
ræddi oft um það við hana,
hvernig hún hefði komizt ofan
af himnum vængjalaus.
ÞRIÐJU vikuna var matur frú
Engels jafn himneskur og áður,
en ástandið hafði síður en svo
skánað. Anna hugsaði oft um,
hvað hefði í raun og veru gerzt.
Ef til vill hlaut það að fara
þannig. Þau höfðu framlengt
HEIMILISRITIÐ